قدرت تحسین در برابر حسادت

با سلام خدمت استاد عزیز و خانم شایسته ی زیبا

روز 69ام و تعهد من

یه وقفه ی چندروزه بین روز 68 ام و 69 ام افتاد

اونم بابت هدایت خداوند به سمت مسافرته چند روزه بود که منو مدهوش زیبایی های این دنیا کرده بود

به خودم گفت هدف اینه که من بتونم درک‌کنم

بتونم فراوانی هارو ببینم

وقتی قشنگیای ابشار و جنگلو غروب و دریا و ماهو میدیدم ،وقتی فراوانی گوشتو غذا در زندگیمونو میدیدیم و از همه مهمتر،همه ی اینا به صورت رایگان در اختیارم بودن

عجیب متوجه تفاوتم شدم

به چیدمان طبیعت نگاه ک میکردم

میگفتم مگه میشه خدایی که اینجوری ماهو در اسمون،به مدت میلیونو میلیاردها سال نگه داشته،نه یروز نه دو روز،نه چندماه،از روز افرینش حتی یکبارم نشده که ماه حتی یکبارم شانسی به زمین بخوره یا هر اتفاق این چنینی،بخواد زندگیه منو خوده منو حواسش نباشه!؟

چرا گاهی به عقله خودم تکیه میکنم؟

چرا این خدارو یادم میره؟

الان ک فکر میکنم میببنم از بس که چشمم به زندگیه بقیه بوده

از بس‌که خودمو مقایسه کردم و خواستم مثل اونا به اونچه که اونها داشتن برسم و بگم دیدین منم تونستم!؟

اما واقعا منه ندارو، چی خوشحال میکنه؟

اگه من تنها در این دنیا زندگی کنم و هیچ بشری نباشه،مدله زندگیه من چه شکلی میشه؟؟

مگه نه اینکه تمرکزم فقط به نیازها و درخواست های خودم نه از سر رقابت و حسادت،بلکه از سر نیازو لذته خودم میشه؟

مگه نه اینکه از پیشرفته خودم و اجابت خواسته های خودم ذوق زده و برای خودم خوشحالی میکنم نه برای به رخ کشیدن و اینکه بگم کاری ک تو کردی چیزی نیس منم انجام دادم!؟

دیگه اینجوری نمیشم که خودمو سرزنش کنم که فلانی تونست و من نتونستم و حالمو بد کنم!

حالا اگه یه نفر دیگ بیاد توی دنیا و بشیم دو نفر،تشویقش میکنم تا باهم دوتایی اجابته خواسته هامونو تجربه کنیم

وقتی یکاری انجام میده،من ذوق زده میشم که چه خوب چه خفن چه جالب،منم امتحان کنم

وقتی تعداد ادمها زیاد میشن،تعداد در خواستهای ما زیاد میشن چون ناشناخته هایی کشف میشن،ک ما هیچ ایده ای نداشتیم و اصلا نمیدونستیم همچین چیزی هست،مهم این قسمته ماجراست که با تشویق بقیه،بریم برای امتحان و تجربش

نه با احساس سردرگمی و کینه و حسد!

که به نظرم همش ریشه از کمبود عزت نفسه!

یعنی من به جای اینکه ببینم خواستم چیه،چقد خوشحالم میکنه،برم سراغ حسادت و اینکه تلاشمو کنم که طرفه مقابلمو خراب کنم

که چی؟

چون نخواستم و نتونستم خواسته ی خودمو پیدا و تلاش کنم،دارم با خراب کردنه در خواست های بقیه،این کمبودمو قایم میکنم

دقیقا مثل همین جمله که میگن،ثروت مارو از خدا دور میکنه

به‌نظرم یکسری ادم بودن که حسادت میکردن به‌کسایی که خیلی خوب ثروت میساختن

و البته خودشونم نمیدونستن چی میخوان از این دنیا!

در نهایت اومدن این باورو ساختنو جا انداختن

وقتی این فایلو گوش میدادم،با صدای بلند ،فردیو که قبلا در کار باهم به تضاد خورده بودیم،تشویقش کردم

خواستم ببینم واقعا میتونم احساس تحسین،نسبت به کسی که قبلا ،هیچ حسه خوبی نسبت بهش نداشتم،داشته باشم؟

دیدم خداروشکر بله

انگار ذهنم یه لوح سفید نسبت به اون ادم شده

این فایل هم کمک کرد یه چک اپ از احساس‌نسبت به ادمهای قبل،بگیرم هم متوجه شم که تشویقو تحسین،باعث‌میشه ارامشه بیشتری بگیرم و در نتیجه احساس عالی و در نهایت در مدار اتفاق های خوب

خدارو شکر که این سفرنامه، داره خیلی روشن ترم میکنه نسبت به شناخته خودم