چرا فکر می کنیم مرغ همسایه غازه؟ - صفحه 24 (به ترتیب امتیاز)

به نام نامی دوست که هرچه دارم از اوست سلام.

الف) به این فکر کنید که در حال حاضر چقدر درگیر این موضوع هستید و این ضعف چقدر در حال اتلاف انرژی و تمرکز سازنده شماست؟

این کتاب دراماتورژی اطلاعاتی که من می‌خواهم نداره. اون کتابی که استاد معرفی کرده اون بهتر هست. مطالب اون کامل تر هست.

این فایل یا این کامنت اطلاعات خوبی داره ولی به نظرم این یکی فایلی که خیلی تعریفش می‌کنند بهتر باشه یعنی جواب راهکار من تو اون فایل هست چیزی تو اون فایل یا کامنت گفته شده که تو این یکی نگفته.

مثال کار حسابداری بابام. اولش خیلی خوب به نظرم بود تا این که من توجه ام رو گذاشتم روی این که پدرم خیلی تکیه اش بر چک کشیدن و پول جلو به کسی دادن برای این که بار خوب می‌ده و بازار خراب این از دستم نپره و….. و من اون موقع داشتم روی ساخت یک نرم افزار حسابداری که مخصوص کسب و کار پدرم باشه کار می‌کردم و وقتی به این قسمت از ویژگی هایی که در کسب و کارش دارد فکر می‌کردم حالم بد می‌شد پس چی شد؟ یک تو اکسل یک حسابداری گسترده در حد مقدماتی که کارش راه بیافته و صد البته که خیلی کارها نسبت به قبل راحت تر شد درست کردم اما ادامه ندادم. از کار استعفا دادم. در صورتی که می‌شد کاملش کنم و الان برای خودم یک نرم افزار حسابداری داشته باشم و ازش کسب درآمد کنم برای خودم.

کیف دوزی شروع کردم از آنجایی که اول کار بود خوب مدت زمان زیادی باید برای ساخت یک کیف صرف می‌کردم اولین کیف که دوختم فروش رفت دوست داشتم بعد از مدتی خوب کیف های من مثل بقیه عالی نیست بعدشم مردم نصف قیمت این کیف پول می‌دهند و کیف های شیک تر می‌خرند برای چی بیان مال من بخرند؟ تازه آزادی زمانی و مکانی ندارم در آینده نمی‌توانم این کار ادامه بدهم و نتیجه رها کردم ایم کار رو به جای این که باورهام درست کنم و مهارتهام رک افزایش بدهم که اگر این کار کرده بودم تا الان تو این زمینه مهارت لازم داشتم و خدا می‌دونست چقدر درآمد می‌توانستم بدست بیارم.

دانشگاه رفتن اولش خیلی خوب بود تا از یه جایی به بعد کلافه شدم به خصوص وقتی تو مترو می‌‌شستم و می‌شنیدم همه درحال گله و شکایت هستند تو دانشگاه هم همین طوری بود ادم های دورم اصلا حالم خیلی بد می‌شد جوری که خونه می‌اومدم با هیچ کس نمی‌خواستم حرف بزنم و می‌خوابیدم کارم شده بود دانشگاه رفتن و اومدن منتظر بودم ترم تموم شود یعنی می‌گفتم همه ایراد دارند و من ندارم تا این که شروع به گوش کردن فایل ها کردم این که هیچ کس بی نقص نیست و انقدر به ویژگی های منفی دیگران نگاه نکنیم این باور باعث شد تو مترو با آدم ها حرف بزنم آدم هایی که تو شغل خودشان موفق بودن و درآمد خوبی داشتن از طرفی تو دانشگاه با چند تا از بچه ها سر کلاس هم صحبت می‌شدم یا فایل ها رو درعالم تنهایی خودم گوش می‌کردم تا ایم که شرایطی پیش می‌اومد مثل این که کلاس دیر تر تشکیل می‌شد یا از فاصله این کلاس تا اون کلاس دو و سه ساعتی وقت داشتیم به خاطر همین با بعضی از بچه ها می‌‌رفتم اطراف دانشگاه می‌گشتیم.

اما تازه ترین موضوع ترم جدید شروع شده بود در حال گوش کردن به فایل های دوره خانه تکانی ذهن بودم از طرفی استادها کارهایی که می‌گفتن دیدن فیلم هایی بود که به نوبه‌خودش شاهکار بود اما تمرکز روی مشکلات و مسائل جامعه بود و خیلی خوب بولدش کرده بود ؛ من خودم رو بر سر دوراهی می‌دیدم که از طرفی باید این کار انجام بدهم ازطرفی دیگه قانون میگه تمرکزت رو بزار روی زیبایی ها خلاصه کلافه شدم و هیچ کنترلی روی افکارم نداشتم یعنی انقدر خودم رو درگیر این که چی کار کنم چی کارنکنم کردم که کلا از مدار خارج شدم جوری که کم کم از پروژه خانه تکانی ذهن فاصله می‌گرفتم با خودم می‌گفتم اخه چه جوری تمرکزم بزارم روی زیبایی در حالی که تمام استادهام می‌گند دنبال مشکلات جامعه باشید. اون ها رو بلد کنید و فیلم هایی که پایان خوش داره الکی و به درد نمیخوره و فیلمی خوبه که مشکلات جامعه رو به شدت نقد کند ، کار من بررسی فیلم و نمایشنامه‌هایی بود که جنگ و خیانت و تهمت و… بلد می‌کرد. خلاصه از خدا کمک می‌خواستم اما تو مدار دریافت نبودم انقدر که پر از ترس و استرس بودم به تحمل کردن ساعت های کلاسی و فقط گرفتن مدرک فکر کردم حالم بد می‌کرد چون اومده بودم چیزی یادبگیرم و این یعنی ته بی مسئولیتی برام، به رها کردن دانشگاه هم فکر کردم یا این که کلا این رشته رو کنار بزارم کلا از تاتر بیام بیرون از طرفی جهان گل و بلبل نیست هم خوب داره هم بد هرجابرم آسمان همین رنگ هست من این الگو رو پیدا کردم این که تمام تمرکزم روی ناخواسته‌ها هست نه روی خواسته ها و این چرخه معیوب مدتهاهاست که ادامه دارد پس تمرکزم گذاشتم روی چیزهای دیگه این که همکلاسی هام چقدر فعالند این که چقدر استادها مسئولیت پذیر هستند این که می‌توانم از جنبه های دیگه به فیلم و نمایشنامه ها نگاه کنم تلاشم می‌کردم تا کمی احساسم بهتر بشه تا این که به دوستم فاطمه راجب افکارم حرف زدم این که دوست دارم زیبایی ها رو بلد کنم این که یک فضای فانتزی و پر از شادی و سرگرمی رو ترجیح می‌دهم این با عروسک هایی که درست کرده بودم رفتم برای بچه ها نمایش اجرا کردم و چقدر حالم خوب بود و این که چقدر راحت می‌توانم با بچه ها تو هر سنی باشند ارتباط بگیرم و بشم یکی مثل خودشون پیشنهادی که به نظرم از طرف خدابود و فاطمه تنها یک وسیله ای که تو همین تاتر باشم اما به نوشتن برای بچه‌ها فکر کنم با تحقیق و بررسی که انجام دادم برای این کار باید نمایش عروسکی بخوانم نه ادبیات نمایشی؛ حالم بهتر شده بود و من تازه وسط ترم بودم نجواها جوری دیگر وارد شد و من رو کلا از مدار بودن در پروژه خانه تکانی ذهن دور کرد و کلا از گوش کردن به فایل ها که تو نمی‌توانی بهش عمل کنی قانون میگه به زیبایی توجه کن اما تو داری خودت رو گول میزنی تو از بقیه عقب تری ببین بقیه چقدر خوب دارند تمرین می‌کنند و چه نتایجی می‌گیرند تو چی ؟ هیچی چون به قانون عمل نمی‌کنی چون می‌ترسی انصراف بدی چون سست عنصری و ….. ( الان می‌فهمم ایده توجه به زیبایی از طرف ربم بود.) نمی‌دونم چه جوری اما با این که فایل‌ها رو گوش نمی‌کردم اما از قوانین استفاده می‌‌کردم مثل این که خدا خودش مکان و زمان در زمان هایی که دیر می‌شد کلاسم در ظاهر اما آرامش می‌داد بهم و شرایط جوری پیش می‌رفت که استاد 20 دقیقه اون روز صبر می‌کرد بعد کلاس شروع می‌کرد یا بحث راجب مسائل دیگه بود و من می‌رسیدم تازه درس شروع می‌شد یا تو فصل امتحان ها با فکر این که خدا خودش مالک هست ک خودش کمکم می‌کند و استاد کی باشه که بخواهد نمره بده اصلا نمره کسب کردنی هست نه دادنی سوال‌ها جوری بود که من به راحتی می‌توانستم جواب بدهم با این که خیلی ها شاکی بودن و افتاده بودن چون به نظرشون سخت بود.یا این که نصف تلاشی که گذشته داشتم رو می‌‌ذاشتم.

دخترهای دیگه هیکلشون بهتر از تو هست یا پوست بهتری دارند.

خیلی خوشگل حجم زیادی از انرژیم صرف خودش می‌کند الگوش به این شکل اول یواش یواش می‌آید با باورهای خوب که ساختم اوضاع رو به نفعه خودش برمی‌گردونه بعد من رو مقصر نشان می‌ده که هیچ کاری نمی‌کنم ، بعد بهم میگه توانایی برطرف کردن مشکل رو ندارم آدم بی‌ارزشی هستم حالا چی میشه؟ مثلا راه حل میاد تو مقصر نیستی فقط شرایطش رو نداری اگه فلان جا بودی یا فلان چیز داشتی شاید می‌شد حالا که نداری. و حس حسرت و حسادت به این شکل در وجودم کاشته میشه.

ریشه این جنس از تفکرات از کجاست؟ آیا ریشه اینها باورهای قدرتمندکننده است یا محدود کننده؟! اصل است یا فرع؟!

چندتا دلیل داره: من تمام تمرکزم گذاشتم روی نازیبایی ها و ناخواسته‌هام چون دنبال یک راه فرار می‌گردم و نمی‌خواهم مسئولیت کار به عهده بگیرم چون هنوز به این باور که تمرکزت روی هرچی بزاری از جنس همون جذب می‌کنی نرسیدم یا فراموش می‌کنم قانون رو . چون احساس لیا قت نمی‌کنم مثلااون ها بهتر از من هستند برای همین به روش های بهتری دسترسی دارند( مگه همه ما به خدا دسترسی نداریم عزیزم؟) چون می‌ترسم از این که توجه‌ام رو از روش بردارم و دلیلی ….( می‌بینی ذهنت به این نتیجه رسید که کاربیخودی می‌کنی. ) یک باور محدود کننده هست که باعث میشه تمرکزم از روی بهبود شرایط بردارم و تمرکزم روی حل مسئله نباشد جوری که قدرت حل مسئله و پیداکردن راه حل و از همه مهم تر توکل کردن به خدا و خواستن هدایت رو از دست می‌دهم و خودم رو یک قربانی که هیچ کاری از دستش برنمی یاد میبینم و همین طوری دور و دور تر میشم از احساس خوب از طرفی مدام درحال درجا زدن هستم از این کار می‌رم سر یه کار دیگه از شهر یه شهر دیگه و همین جوری این الگو تکرار میشه جوری که دیگه کم میاریم و خسته می‌شم.

الان همان جا هستم کم آوردم به لطف خدا برگشتم و خودش می‌دونست اگر الان اینجا نبودم تو چه وضعیف فاجعه انگیز روحی بودم و همش با خودم و دیگران سرهنگ داشتم .خدایا شکرت.

ج)چه تغییراتی باید در شخصیت خود ایجاد کنم؟چه مهارتهایی را یاد بگیرم و بهبود ببخشم؟و قدم اول را از کجا بردارم؟ باید یادبگیرم از آنچه که دارم لذت ببرم به جای این که لیستی از نداشته هام و ویژگی هایی که نمی‌خواهم در خودم و اطرافیانم ردیف کنم باید یادبگیرم سپاس گزارتر باشم و این باور که اگر دستم کنم تو آتیش میسوزه یعنی اگه به این مسائل بیشتر توجه کنم نه تنها حل نمیشه بلکه بیشتر تو دردسر می‌افتم. بسازم در ذهنم. این که دنبال یک شبه به چیزی رسیدن نباشم و قانون تکامل درک کنم و قدم قدم جلو برم . از مسائل ام یک نسازم و ایمان داشته باشم که خدا راه حل ها رو بهم میگه مثال هایی بزنم که شرایطم خوب نبوده اما با هدایت خواستن ک حرکت کردن ورق به نفعه من برگشته. خلاصه ورودی های مناسب به خودم بدهم و تمرکزم بزارم روی خودم . قدم اول با شروع کردن پروژه رفتن به مداربالاتر برداشتم و هر روز سعی می‌کنم با عمل به تمرین ها و خواندن کامنت بچه ها و نکته برداری ذهنم مدیریت کنم نسبت به قبل خیلی بهتر شدم چون الان به ته خط رسیدم و از این همه درجا زدن و نگرفتن نتیجه بریدم و این گذشته مثل اهرم رنج برام عمل می‌کند . از آنجایی که الان قدم 5 هستم و به خودم تعهد دادم شروع کنم به خواندن ترجمه قرآن از اول تا آخر این هم به شدت کمکم می‌کند تا دست از توجه به ناخواسته‌های زندگیم بردارم.

راستی مریم جان متشکرم برای متن صفحه دستور العمل پروژه رفتن به مداربالاتر نیروی محرکی بود برای این که دوباره برگردم و جدی‌تر روی خودم کارکنم.

متشکرم از شما و استاد برای تهیه و ویرایش فایل های مصاحبه و همین طور از همه بچه‌ها برای کامنت هایی که میزارند تمام این‌ها هر روز یک دلیل بهم می‌دهد برای استمرار در مسیر برای بهتر عمل کردن. خدایا بینهایت ازت سپاسگزارم چون همیشه همراهم بودی و همراهم هستی سپاس گزارم برای هدایت‌هات و تک تک یادآوری هات، سپاس گزارم برای فرستادن دست‌هات. سپاس گزارم برای این که لحظه به لحظه حمایتم کردی و می‌کنی سپاس گزارم برای غفور و رحیم بودنت‌.

تنها تورا می‌پرستم و تنها از تو یاری می‌خواهم مارا به راه راست هدایت کن راه کسانی که نعمت دادی ای نه آنان که غضب کرده ای و نه گمراهان.

آمین یارب العالمین.