پس کِی به خواسته ام می رسم؟!

سلام به استاد گرامی و دوستان عزیز

خیلی خوشحالم که در این جمع قرار دارم و دارم مطالب ارزشمندی رو میخونم . برای اینکه خودم رو راضی کنم که بیام و نظرات رو بخونم خیلی تلاش کردم . اصلا قصد نداشتم خودم کامنتی بزارم . با اینکه حدود 4ساله با قوانین و استاد آشنا شدم و به قول استاد به موفقیتهایی رسیدم که قبلا برام فقط در حد آرزو بود ولی وقتی بهشون رسیدم اینقدر راحت و آسون بود که شاید یادم میرفت اینها روزی بزرگترین خواسته های من بود که حتی فکر نمیکردم بتونم بهشون نزدیک بشم چه برسه بدستشون بیارم

مطالبی رو که الان دارم مینویستم شاید مستقیم با سوال مربوط به مسابقه در ارتباط نباشه ولی فکر میکنم گفتنش برای خودم و شاید عده ای خوب باشه.من قصد نوشتن نداشتم اما از اونجاییکه یاد گرفتم صدای درونم رو بشنوم و بهش اعتماد کنم و احترام بزارم واسه همین این مطالب رو مینویسم

من طی این 4سال به موفقیتهای بزرگی رسیدم که قبلا فکر میکردم برای اینکه بهشون برسم باید کلی هزینه کنم و کلاس برم شاید تا حدی بدستشون بیارم ولی با انجام تمرینات و احترام به قوانین در یکسری از زمینه ها خیلی پیشرفت کردم . مثلا در روابط هروقت خواستم بهترینها رو تجربه کردم و میدونم اگه بخوام میتونم بهترین روابط رو داشته باشم بدون اندکی شک و تردید و هراس اما برای من روابط هیچوقت اولویت اول نبود شاید به همین خاطر تونستم در این مورد خوب رشد کنم چون به چگونگیش فکر نمیکردم و نگرانی ای هم نداشتم اما در زمینه ای که برام همیشه یکی از پررنگترینها از وقتی یادم میاد بوده رشد خاصی نداشتم و این موضوع خیلی باعث ناراحتی و ایجاد حس بد در من میشد تا جاییکه تونست این اواخر منو به ناامیدی برسونه و احساس خستگی برام ایجاد کنه در حدی که به خودم گفتم این یکیو انگار نتونستم بهش مسلط بشم نتونستم یادش بگیرم انگار متوجه تمرینات نمیشدم خیلی خسته شده بودم . دلم میخواست همو چیو رها کنم ولی میدیدم الان جایی ام که نه راه پس دارم نه راه پیش . مثل مریضی که تب داره و یک لحظه خوبه یک لحظه بد شده بودم . به خودم میگفتم یک فرصت دیگه به خودت بده . حداقلش اینکه بعدها افسوس نمیخوری و جالبه همینکه روی خودم کار میکردم تمرینات رو انجام میدادم اولین نشونه ش برنده شدن در قرعه کشی تخفیف 40درصدی سایت بود . من تا حالا یادم نمیاد توی قرعه کشی ای برنده شده باشم اما الان تعداد دفعاتش یادم نیست چندین بار برنده شدم هرچند نتونستم خریدی بکنم و اینقدر این برام عادی شده که هروقت برنده میشم میفهمم حالم خوبه و مدارم رفته بالا . از طرفی به خودم تبریک میگفتم از طرفی میگفتم میخوام برم بالاتر . اما انگار توقف کرده بودم . یادمه 2سال اول آشنایی با استاد و قوانین همیشه فایلهای استاد رو گوش میدادم . علیرغم اینکه کسی بودم که مطالب رو زود یاد میگرفتم اما هرچی بیشتر این مطالب رو گوش میدادم کمتر میفهمیدم . فهمیده بودم داستان چیه اما باز فراموشم میشد اینقدر گوش دادم تا کم کم به آرامشی رسیدم که همیشه جزء آرزوهام بود . بعد از اون همیشه استاد و سایت رو دنبال میکردم . داشتن احساس خوب و روابط خوب جزء بدیهیاتم شده بود . البته اشتباهاتی داشتم اما اول از همه هیچکس رو محکوم نکردم و علت رو توی خودم جستجو کردم و دوم نکات مثبتش رو دیدم و بهم کمک کرد که تکرار نکنم اما رشد در زمینه ای که میخواستم اتفاق نمی افتاد . دوباره همون شرایطی بود که قبل از آشنایی به قوانین داشتم و این خیلی برام خسته کننده بودم . دلم نمیخواست تسلیم بشم اما کم آورده بودم . شاید بزرگترین دستاوردم در اینمورد این بود که دیگه کسیو مقصر نمیدونستم اما خودمو برای تغییر این زمینه ناتوان میدیدم . دیگه گوش کردن به فایلهای استاد رو قطع کردم . هیچ میل و رغبتی نداشتم . با اینکه قبلا بسیار ذوق و شوق داشتم ولی انگار اون اشتیاق خاموش داشت میشد . تا اینکه این کلیپ روی سایت قرار گرفت . مثل همیشه سریع دانلود کردم ولی واسه دیدنش یک روز دست دست کردم . وقتی دیدمش اومدم نظرات رو بخونم ولی سایت رو بستم و رفتم . دلم میخواست توی این شرایط تنها باشم اما امروز صبح انگار یکی از درونم بهم گفت خب باشه میرم میخونم و سایت رو باز کردم و خوندم . از صفحه ی آخر شروع کردم . با اینکه خیلی کامنتها خوب بود و انگار نسیمی بود که داشت میوزید . حس خوبی داشت اما فقط میخوندم . میگفتم خوبه نتیجه میگیرن ولی از یک جایی به بعد انگار دوباره اون رغبت برگشت اون اشتیاق برگشت . دفترمو آوردم چند نکته نوشتم . میدونم با تمام وجودم دلم میخواد امیدم زنده بمونه و نتیجه بده . همینطور ادامه دادم تا اینکه بعد از تکرار چندین و چندباره ی یک موضوع در کامنت ها ، یادآوری دو موضوع منقلبم کرد :

اولیش این بود که این چندوقته برخلاف تمام این 4سال اصلا ورودیهات رو کنترل نکردی . فکر میکردی مسلط شدی و تاثیری نمیزاره ولی اشتباهترین کار ممکن رو کردی . مثل این میمونه که بری توی حوض رنگ و بگی حواسم هست پوستم رنگی نشه .

دومیش این بود خواسته ت رو خیلی بزرگ کردی . چرا یک چیز معمولی نمیبینش .. چرا مثل روابط بیخیال چگونگیش نمیشی

این دو نکته رو که متوجه شدم احساس کردم انگار باری از روی دوشم برداشته شد من خیلی بزرگش کردم . بیخیال ورودیهام شدم و انگار کلید رو پیدا کردم . اصلا قصد نوشتن نداشتم ولی حسم اینه که باید می نوشتم شاید همینطور که مطالب بقیه بالاخره بهم گفت کجای کار به بیراهه رفتم این نوشته هم برای حتی یکنفر چیزیو که باید بدونه رو بگه و در آخر برای شما استاد عزیز از خدای بزرگ بهترینها رو میخوام . برای تمام دوستانی که به قول شما وقت میزارن و صمیمانه تجربیات و دانسته هاشون رو به اشتراک میزارن آرزوی سربلندی و ثروت و شادمانی و سلامتی رو دارم و برای همکارانتون که صمیمانه تلاش میکنند و جوابگوی سوالات و راهنمایی کردن ما هستند آرزوی شادکامی و موفقیت دارم ..

همگیتون رو به خدای بزرگ و مهربون میسپارم.