live | ذهنیت خالق یا ذهنیت واکنش دهنده - صفحه 61 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه ی دوستان هم فرکانسم واستادعزیزم .

من ازاولشم اخباری نبودم که دنبال روخبری باشم اماهرکس هرخبری روگزارش میداد،شنونده ی حرفاش بودم گاهی هم درموردش فکرمیکردم ولی اینطورم نبودذهنم درگیرش بشه .خودم توخلوت خودم همیشه فکرمیکردم چقدبی احساسم نسبت به آدمای دیگه یاچقدمغرورم که فقط به خودم فکرمیکنم .

ازوقتی بااستادوقوانینش آشناشدم که بهترین زمان بود،اونم وقتی بودکه بیماری جدیدی که باعث مرگ ومیرانسانهامی شد،ینی دوسال پیش .ومن باتوجه به رعایت قوانین اصلن درگیرش نشدم وحتی ترس وواهمه هم ازش نداشتم چون به هیچ وجه توجه وتمرکزم بهش نبود.وتواون شلوغ پولوغی که دیگه فقط حرف ازاین بیماری وعواقبش بود،من نه شنونده ی چیزی میشدم نه توجه میکردم وخداروشکربه خیروخوشی گذروندیم ولی تجربه های زیادی کسب کردم که احساس میکنم خیلی باعث رشدعقلانیم شدوخیلی بزرگترشدم واین حالموخوب میکنه واصلن به این بیماری باخاطره ی بدنگاه نمی کنم چون حالامتوجه شدم که خیلی ازاتفاقات چ بیرونی چ درونی درمابوجودمیان که ذهن ماودرک مابابت خیلی مسائل رشدکنه .به قول استاداین تضادهابایدباشن این اتفاقات ناجالب بایدپیش بیادکه بشررشدکنه .درواقع جزقوانین جهان هستیه، که هردفه به یه شکلی خودشونشون میده واین ماهستیم که ازهرکدوم به جای زوم کردن وتوجه کردن به ظاهرقضیه ،بیاییم به مثبتهاونتایج منطقی ترقضیه نگاه کنیم .وقتی بزرگ فکرکنیم به نتایج بزرگتری هم میرسیم ومتفاوت ازبقیه ی آدمهامیشیم .اصل حفظ آرامشمونه که بایدبه هرنحوی نگهش داریم .

دوساله که اصلن شبکه ی خبرنگاه نکردیم وبه هیچ وجه تواینستایاهرجای دیگه خبربدی باشه ،بهش توجه نمی کنیم وصحبتشم نمی کنیم .اینکه جمع بستم منظورم خودم وهمسرم ودوتابچه هام هم هستن .خانوادگی این قانون رارعایت می کنیم .

تاخبربدیاناخوشایندی ازجامعه بشنوم ،میگم الان تاسف وناراحتی من باعث ایجادکاری میشه ؟میگم نه وبعدسریع ازاون داستان خارج میشم .آخه توجامعه ی مافکرمی کنن هرکس به این موضوعات توجه کنه ،بعضیهاگریه وزاری هم میکنن ،ایناآدمهای بااحساس ومسولیت پذیری هستن .درحالیکه من ازوقتی باقانون جهان آشناشدم ،دیدم که چقدراین جورآدمهاآسیب میخورن وبه همین روندخودشون ادامه میدن ،شایدحس میکنن اگه بی خیال باشن ،گناه کردن .بله افکاروباورهای غلط خیلی راحت مارابه جهت منفی هاوتلخیهای بیشترسوق میده .

خداروشکرمیکنم بابت این موضوع ،قضاوت کسی برام مهم نیس وتوجهم راازشون برمیدارم .البته گاهی لفظی برای اینکه قضاوت نشم ،هم دردی کردم ولی الان دیگه نه اتفاقاسعی کردم بایه جمله ی انگیزشی نظرطرف مقابلم عوض کنم وسریع بحث راعوض کنم .ودیگه کاری به بقیه ی ماجراکه طرف مقابلم آیاحرفموقبول کردیانه ،هم کاری ندارم .

متاسفانه توجامعه ی ما،مردم درک متقابل ازکسی راندارن ومنتظرن کسی اشتباهی کنه وسریع مچ طرف رابگیرن وایناراهم زرنگی خودشون میدونن .وفقط درحدحرفه وهیچ عملکردی ندارن.

اینکه مایادبگیریم هروقت هراتفاقی میفته به جای توهین ومواخذه کردن طرف ،به قول استادبگیم شایدماهم جای اونابودیم همین طورمیشدیاهمین اتفاق میفتاد،خیلی بهتربودچون به افکارمنفی وصحبتهاوقضاوتهامون ادامه نمی دادیم .وانقدهرموضوعی رابزرگ نمیکردیم که مدتهادرگیری ذهنی داشته باشیم .دیگه اتفاق افتاده ،کاری هم که ازدست مابرنمیاد،پس چراخوشمون میادانقدراجع بش بحث کنیم .ووقتمون رابه بطالت وحرفهای بیهوده صرف کنیم .

کاش به این درک و فهم برسیم که اندازه جایگاه خودمون کاری کنیم نه بیشتر.وهراتفاق ناجالبی که میفته روبپذیریم واگه کاری ازدستمون برنمیادبهش توجه نکنیم دیگه .

من همیشه تنهاکاری که میکنم دعاوهدایت خدارابرای خودم وهمه ی کسانی که حتی ظاهرابدهستن ،میکنم .هیچ وقت نه درموردشون حرف میزنم نه قضاوتشون میکنم چون توجایگاهی نیستم که ازچیزی سردربیارم .

استادهم که یادمون داده قدرت فقط دست خداست وبس .پس دیگه واهمه ازهیچ چیزوهیچ کسی ندارم .

سعی میکنم ایمانم راروزبه روزقویترازقبل به خداکنم وهمه ی توجهم به زیباییهاوخوبیهاومثبتهای جهان باشه ،تااتفاقات بهتری را،وجایگاه بهتری روبرای خودم رقم بزنم .

استادجونم عاشقتم قربونت شم که هرچی دارم ازوجودتوعه عزیزدلم .

ازخدابهترینهارابرات خاستارم .🥰