خداوند را بهتر بشناسیم | قسمت 2 - صفحه 32 (به ترتیب امتیاز)

🍭چهل و پنجمین برگ از سفرنامه من

به نام یگانه جریان جاری جهان.

سلام به تمامی جستجوگران راه حقیقت

“اعتقادی که بر پایه‌ی تقلید از گذشتگان باشه، اصلا اعتقاد نیست! ایمان واقعی، ایمانی هست که خودمون بهش رسیده باشیم.” همیشه شک کردن چیز بدی نیست! گاهی میتونه یک محرک باشه برای به حرکت در آوردن ما به سمت کشف حقایق، برای کشف چیزی که در درون همه و در دسترس همه قرار داره اما همه در مدار آگاهی و درک آن قرار نمی‌گیرند. اما وقتی در مدار باشی و خودت به آگاهیی برسی که حاصل منطق های محکم است و برای آن زمان گذاشتی و درباره آن فکر کردی، و همینطوری یا با تعصبات گذشته آن را نپذیرفتی، صدها برابر با ارزش تر و مطمئن تر از زمانیست که به تقلید از گذشتگان خود یک فکر یا رفتار را، بدون اینکه حتی بدانی چرا تکرار می‌کردی.

درباره ساختن باور درمورد خداوند، نکته مهم و اساسی وجود دار و آن هم این است که “هرجور خداوند رو ببینی، همونجور برات اتفاق می افته” یا به عبارتی، “آنچه که ما درباره خداوند باور کنیم، به همون شکل تجربش می‌کنیم.”

هرکدام از ما خدایی داریم که باتوجه به باورهای قدرتمندکننده و یا محدودکننده‌مان به این انرژی شکل داده، حضورش را در زندگی‌مان تجربه می‌کنیم. چراکه خداوند یک سیستم است، یک انرژی. شکل ظرفی را می‌گیرد که ما برای آن می‌سازیم. حتی در یک خانواده هم شاید تمام افراد باورهای مشابهی درباره خداوند نداشته باشند! اما خبر خوب این هست که، ما میتونیم در هرلحظه باورهای بهتر و قدرتمندکننده درباره این انرژیی که همه چیز هست برای خودمان بسازیم و تجلی و بازتاب این باورها را در زندگی‌مان تجربه کنیم. اما بحث مهم دیگری که وجود دارد، “این باور ها نباید با قوانین ثابت و بدون تغییر جهان اشتباه گرفته شوند.”

ما هیچوقت نمی‌تونیم ادعا داشته باشیم که با تغییر باورها، قانون جاذبه زمین را تغییر داده و در هوا معلق می‌شویم! زمانی که از قوانین حاکم بر جهان صحبت می‌کنیم، باید به یاد داشته باشیم که تحت هیچچ شرایطی این قوانین تغییر نکردند، نمی‌کنند و نخواهند کرد چراکه در سنت الهی هیچ تغییری انجام نمی‌پذیرد! این ما هستیم که باید این قوانین را جزئی از زندگی‌مان کرده و خود را با آن تطبیق دهیم و درک کنیم. اگر اشتباهی رخ می‌دهد، دلیل بر خشم خداوند یا این سیستم نیست!! بلکه این بخاطر آنچه که خودمان از قبل فرستادیم (فرکانس‌هایمان) و از قوانین به درستی استفاده نکردیم.. به همین دلیل بوده که هدف ما از درک این قوانین، ساخت زندگیی با کیفیت تر و بهتر است، هدف ما سعادتمندی در دنیا و آخرت هست. و این نگاه سیستمی به خداوند و قوانینی که بر جهان وضع کرده باعث آرامش و آسودگی ما می‌شود.

واقعااا یکی از بزرگترین سپاسگزاری های هر روزه ما از خداوند، این میتونه باشه که خدایا ممنونم ازت که “قوانینی وضع کردی که غیرقابل تغییر هستند.” ازت ممنونم که “پام رو محکم میزارم زمین و دلم قرصه.” ازت ممنونم که “بهم آگاهی دادی برای درک قانون فرکانس” که اگر این فرکانس رو ارسال کنی مطلقا این جواب رو دریافت میکنی. سپاسگزارم خدایا که “جهان رو با قوانین بدون تغییر آفریدی” و هیچ گونه شانس یا موضوع غیرقابل کنترلی در هیچ کدام از جنبه های زندگی من وجود نداره چرا که من میتونم زندگیم رو کنترل کنم، چون من میتونم افکارم رو کنترل کنم، چون من میتونم فرکانس هام رو کنترل کنم، من میتونم احساساتم رو کنترل کنم و مهمتر از همه میتونم زاویه نگاهم رو به این جهان کنترل کنم بطوری که احساسم رو بهتر کنه و مطمئن باشم قانون احساس خوب‌= اتفاقات خوب در نتیجه زاویه دید بهترم عمل میکنه…

ما هم مثل استاد باید برسیم به جایی که دیدمون نسبت به خداوند برامون آرامش ایجاد کنه؛ باید همواره به یاد داشته باشیم، این انرژی به شکلی درمیاد که بهش میدیم؛ پس برسیم به جایی که باورهایی که نسبت به خدا ساختیم برامون آرامش و اطمینان بیاره و برسیم به جایی که وقتی به سال‌های گذشته زندگی‌مون نگاه می‌کنیم، بگیم خوب زندگی کردم! ؛)