سفر به دور آمریکا | قسمت 95 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

نزدیک به یکسال و نیمه که ایران نیستم،

جایی که هستم خیلی خیلی خوش آب و هوا و سرسبزه، جوری که همش فکر میکنم ازینجا قشنگ تر تو دنیا نیست

به هزار و صد و چهل راه رفتم تا بتونم اقامت و اجازه کار رسمی بگیرم، نشد که نشد، هر راهی که میتونستم و هر کاری که بگی کردم اما نشد که نشد… و من میدونم که دیر یا زود، به احتمال نودونُه درصد باید ازین کشور هم برم

تمام نشانه ها داره به من میگه باید برم آمریکا

درمورد اکثر کشورها و موقعیتها هم تحقق و مطالعه کردم،

اما گویا برای من و برای شرایطی که من دارم و اونچه که دنبالش هستم، فقط آمریکا مناسبه

فکر کردن به جابجایی دوباره خیلی برام سخته و هی تصمیم گیری درموردش رو عقب میندازم

ولی بالاخره چی؟

امروز از وقتی بیدار شدم همش داشتم میگفتم خدایا! خب من برم امریکا که دیگه اینهمه سرسبزی و جنگل و این طبیعت قشنگ رو از دست میدم که!

من نمیخوام برم وسط یه عالم بُرج مثل عکس و فیلمایی که از نیویورک دیدم! خوشم نمیاد

یا دلم نمیخواد برم وسط یه عالم کاکتوس و بیابون خشک مثل اون صحنه هایی که توی فیلمای گانگستری از امریکا دیدم

.

خلاصه که اومدم بعد از مدتها سری به سایت بزنم و قسمت نشانه امروزو که کلیک کردم این ویدئو قشنگ اومد…

نه! انگاری آمریکا هم مناطق سرسبز داره!

و احتمالاً خیلی خیلی بیشتر از اونچیزی که فکرشو بکنم داره

من باید دوباره شروع کنم به انجام تمرینهایی که باعث دیدن و جذب فراوانیهای بیشتر میشه.

و من باید یادم بمونه

هرموقع خدا مجبورم کرده که جابجا بشم

همیشه و همیشه بدون استثناء

جای جدید بهتر از قبلیه بوده

و من هرموقع اومدم یه جای جدید

تازه یکی یکی یادم افتادم که عه! اینجا فلان چیز و فلان چیز هم داره که درخواستش رو کرده بودم از خدا!

یعنی خدا بعد یه مدت بهت میگه درخواستهایی که داده بودی آماده ست ها! حرکت کن به سمتش

ولی من فقط زحمت اسبابکشی و جابجایی و مهاجرت رو میبینم

و نباید یادم بره

اون زمان که من و خانوادم در یک منطقه نسبتاً کویری زندگی میکردیم در ایران از عشقی که به درخت بید مجنون داشتیم چهارتا توی حیاطمون داشتیم و یادمه که چون آب زیادی لازم دارن، باید از حدود ساعت چهار عصر تا یازده و دوازده شب شلنگ آب رو پاشون میذاشتیم تا زنده بمونن، یک روز هم اگه کمتر آب میرسید بهشون زرد میشدن و میخشکیدن

.

روزی که مجبور شدیم ازونجا به کرج هجرت کنیم، تنها غصه من این بود که دیگه اونا رو نمیبینم و میگفتم از کجا معلوم دوباره بتونم درخت بید مجنون ببینم از نزدیک

از آب و هوا و پوشش گیاهی کرج هم بیخبر بودم

کرج رو هم ندیده بودم جز یک بار که اونم شب بود و با قطار رفته بودم برای کاری و زود برگشته بودم اصلا توی شهر و جاده هاش رو هم ندیده بودم

و حتی برای خونه گیرآوردن هم کسی برامون درست کرد و فقط گفت شما اسباب بیارین پس خبر نداشتم خدا چه سورپرایزی برام در نظر گرفته

روزی که اسبابها رو میبردیم

با کمال تعجب دیدم توی جاده ها و توی شهر پر از بید مجنونه! سرپا و سرسبز! بدون اینکه کسی با شلنگ آب بریزه پاشون

بعدا حتی متوجه شدم خیلیهاشون هم اینطوری ان که مراقبتی ازشون نمیشه زیاد و چون هوای کرج نسبتاً رطوبت کافی داره اونا از ریشه و از هوا به اندازه کافی آب دریافت میکنن… و گیاهای فراوان کرج و حتی تهران محسوب میشن

درست مثل قصه شازده کوچولو

که فکر میکرد گل خودش توی دنیا تکه

و وقتی رفت به زمین

چندین گلستون دید پر از گل رز!

یادتونه؟

.

به گمونم منم ترسم غلطه

باید برای امریکا زودتر تصمیمم رو بگیرم و اقدامات لازم رو بکنم

و ایمان داشته باشم هرجا که میرم، یکی از یکی قشنگ تر و بهتر خواهد بود

و حتما قشنگیا و نعمتهای فراون تری منتظرمه

در مکان و زمان درست

.

مگه نه؟