سفر به دور آمریکا | قسمت 92

خدایا شکرت سلام مریم عزیز . نگاه دستات کن کف دستات . میبوسم اون دستهای نازت را خواهر عزیزم خدای عزیزم این دستهایت را همیشه سلامت وپرتوان نگه دارد . داشتم فکر میکردم که این سفرنامه مهمترین موضوعش ” هدایت شدن ” از کوچکترین کارها تا بالاترین خواسته ها بود امروز رحمت نعمت باران در شهر ما اومد خدایا شکرت . من که داشتم به دایت فکر میکردم اینفایل شما را داشتم دانلود میکردم در قسمت فولدر سفرنامه لپ تاپم که دستم را قسمتی از سفرنامه خورد بعدش اینقدر خدا را شکر کردم این قسمت که باز شد دقیقا مربوط به هدایت شدن شما با اون پله ی آ ر وی بود که دستی از دستهای خدا اومد ودرستش کرد . بعد گفتم که چرا این موضوع برای من اتفاق افتاد . گفتم آره امروز افکار غالب من این بود که خدای عزیزم آن مهربان ؛ انسان را از کوچکترین خواسته ها تا بزرگترین خواسته ها هدایت میکند وکلا به نظر من ؛ اندازه ی خواسته برای کائنات مهم نیست . همگام وهمفرکانس شدن با یک خواسته مثل یک صد تومانی برای کائنات با یک میلیارد تومن هیچ فرقی ندارد

خدایا شکرت برای این همه زیبایی . زیبایی بالاترین شراب مستی روح هر انسانی است هر انسانی که بیشتر به زیبایی توجه میکند باتقواتر میشود همان که خدای عزیزم گفته : بهترین شما نزد من با تقواترین شماست تقوا یعنی کنترل ذهن وکنترل ذهن یعنی ذهنت را به دیدن زیبایی ها عادت بده .کانون توجهت را به دیدن زیبایی عادت بده ووقتی کانون توجهت زیبایی شد کم کم ایمانت بیشتر میشود کم کم خدایت را بیشتر میفهمی کم کم به سمت ثروت وسلامتی وخوشبختی میروی .بیشتر از نعمت های خدای عزیزمان استفاده میکنیم ودر پیشگاه خدا عزیز میشوی

به نظر من سفرنامه تماما خدا بود خدا بود ؛ تماما هدایت شدن بود ؛ کنترل ذهن بود کارگاه عملی آموزهای استاد با زبان ساده بود . آیینه بود ومثل آیینه بود که در برابر عظمت پروردگار “سجده “کردن بود . جاری شدن اشکهای مریم وبیشتر اعضای این خانواده بود . سجده ی شکر بجای آوردن بود . زدودن ذهنها از بدیها بود نسبت به دیگر انسانها ودیگر کشورها

سفر نامه اولش ” عشق ” بود ودر مسیر هم به ما آموخت که عشق وزندگی یعنی چه .

خدایا شکرت ؛ سفرنامه تنظیم فرکانس را به ما آموخت در طول روز . سفرنامه ” عااااااااااااااااااشقتم من ……… نفسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس ” را به میان خانواده های ما ومن آورد ووقتی این کلام جاری میشود در کانون گرم خانواده ام ؛ انگار که تازه همسرم را پیدا کرده ام خدایا شکرت وسپاسگزارم . سفرنامه به من معنی ” عشق ” را آموخت سفرنامه به من آموخت که برای هدفت وخواسته ات اگر “عشق” داشتی حال هر هدفی که داری تو در آن به خوشبختی وثروت میرسی . سفرنامه یک جهان ذهنهای منجمد را باز کرد که ایهالناس برای لذت بردن وخوش گذروندن ؛ نیاز نیست تمام امکانات جور باشد میشود یک زیلو کوچک را در سایه یک درخت انداخت وبا عشق تمام یک املت را خورد و” احساس خوب ” داشت وفرکانسها را قویتر کرد

سفرنامه به من آن آهو تیز پای ناز را نشان داد که رویش نوشته بود وخواندم :

چشمی و سرینی اینچنین خوب

بر هر دو نبشته غیر مغضوب —-یعنی خوب که باشی خودت که باشی انسان که باشی برتو غضب وناراحتی نمی اید

چشمش نه به چشم یار ماند؟

رویش نه به نوبهار ماند؟——- آری وقتی سفرنامه آن آهوی زیبا را نشان داد دچشم دوربین در چشمان آن آهو افتادکه سرمه ناب کشیده بود من به یاد چشمای خدایم افتادم که کسی که این چشمهای زیبا را خلق کرده ؛ حتما چشمهایش باید خیلی زیباتر از این چشمهای اهو باشد

“خ ش وس ” برای این خانواده برای این سید عزیز برای شایسته مهربان خدانگهدارتان