سفر به دور آمریکا | قسمت 71

به نام او که آسمانها وزمین را رام ومسخر ما کرد

از استیت پارک زیبامون در هوایی سه نفره به راه می افتیم وپیاده مسیر horse state رو طی میکنیم .واقعا خدا میدونه که چه زیباییهایی در انتظار ماست وونتیجه چه فرکانسها وارتعاشاتی رو قراره که امروز ببینیم ولمس کنیم وبشنویم وبخوریم وببوییم ودرک کنیم…

طرحها ومنظره ورنگ امیزی هنرمندانه آسمان مثل همیشه شاهکاری از خلقت رو در هر گوشه ای از این زیبا آسمان به نمایش میگذاره ,واقعا ترکیب رنگهای صورتی وقرمز وآتشین وطلایی وآبی مررنگ وکم رنگ وفیروزه ای معجزات الهی رو به زیبایی به نمایش میگذارن, وقتی هم که خورشید پشت ابر پنهان بود باز هم عظمتی توصیف ناپذیر از معدنی از نور وطلا رو جلوی روی ما میگذاره.اونم توی این ویوی وسیع وافقی واقعا بی نظیره.خدایا سپاسگزارتم.

آواز خوندن سه نفره هم خیلی انرژی بخش وشادی بخش ومفرح هست ,هر کی هر چی بلده ,کم یا زیاد, درست یا نادرست,از هر موضوعی وگوشه ای که دوست داره میخونه والبته شادیش رو هم قشنگ تجربه میکنه,شادی که نیازی به تجربه ومهارت در کار خاصی نداره!

قدم زنان میرسیم به اون فواره بسیار زیبا توی اون محوطه سرسبز, باز هم آب وآبادانی وزیبایی…

کم کم مجسمه های شاهکار وهنرمندانه اون الاغ زیبا که مایک با شادی سوارش میشه وعکس میگیره و اسبهای تنومند وقوی با اون عضلات شکیل وزیبا وخوش فرمشون,واقعا ابهت خاصی به این حیوان نجیب وزیبا دادن الهی شکرت.

مخصوصا اون اسب که رو پشتش باری از چوب وهیزم گذاشتن و با قدرت تمام وعضلات برجسته وزیبا وفیگور فوق العاده ش شوکت وعظمت خلقت رو به رخ کائنات میکشه.واقعا زیباست,خیلی زیبا, وآدم رو وادار میکنه که بگه خداوندا خلقت تو زیبا ومعجزه آسا وبی عیب ونقص است.

واما ماجرای عجیب ومرموز این پرچم زیبای ایران… خیلی حس عجیبی بهم دست داد ,توی اون لحظه که مایک اون رو پیدا میکنه ومریم جان ازش فیلم میگیره انگار داره با زبان اشاره با مخاطبین این دوربین صحبت میکنه, احساس میکنم که واقعا پیامی رو داره به ما انتقال میده,شاید هر کسی پیام خودش رو بگیره اما چیزی که از زبان رقص این پرچم پرعظمت فهمیدم این هست که ایران همین الانشم در عظمت بسر میبره, وتوی این منطقه اگر که اشتباه نکنم فقط ۱۸ پرچم نصب شده که یکیش پرچم ایرانه اونم سر نبش اون دیوار گذاشته شده وتنها پرچمی هم هست که بین اون ۱۸ تا انقدر عجیب وزیبا به اهتزار دراومده وپیچ وتابی هم نخورده فقط خیلی ریلکس وآروم ومعنادار رقصش رو برامون به نمایش میگذاره.

واقعا احساس غریبی بهم دست داد.

عظمت این پرچم نه بخاطر تعصب به کشور خودمون بلکه به این خاطره که خیلیهامون ارزشی وعظمتی رو که برای کشورمون باید قائل باشیم رو از دست دادیم وحتی اعتماد بنفس ملی وبین المللیمون رو هم از دست دادیم وفکر میکنیم هر آنچه که مربوط به ایران وایرانی هست مشکل دار معیوب وبی کیفیت هست. در حالی که راحت میشا تشخیص داد که این هم ریشه در باور محدود کننده وشرک آمیز داره, من خودم به شخصه خیلی مهاجرت رو دوست دارم اما این به معنای این نیست که توانمندیها وپتانسیلهای طبیعی وانسانی وعلمی وفرهنگی کشور عزیزمون ایران رو نبینیم وکافر این همه نعمت ورحمت وبرکت بشیم.

عاشقتم ایران زیبا و پرعظمت وپر نعمت وپر ثروتم…

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩