سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۰

بنام خدایی که همه چیزه

من امروز از دیدن این فایل هم مثل بقیه فایلها لذت بردم .

من نمیدونم چرا ولی اینقدر تو این فایلها از اول غرق میشدم که کاملا طعم غذاهایی که میخوردین رو حس میکنم . بوی نم بارون رو میفهمم . گرما و سرمای بین راه رو متوجه میشم .

لذت پیاده روی که تو شبهای آروم انجام میدین رو میفهمم و یا لابلای درختان و فضاهای سرسبز. بوی طبیعت رو با تمام وجودم حس میکنم .

واقعا تصور نمیکنم که دارم فیلم شرح سفر یه آدمای دیگه رو میبینم

ولی میخوام یه چیزهای مهمتری که از اولین فایلهای سفرنامه تا الان حس کردم رو بگم .

۱. مریم جون خیلی به فیلمبرداری کردن علاقه داره و استعدادش هم تو این زمینه بیسته. حالا با کسی تو این سالها هم مسیر شده که زیاد علاقه نداره تو سفر ها گوشی بگیره دستش و یا از لحظات خصوصی زندگیش فیلم گرفته بشه. شاید خیلی از ما جای مریم خانم بودیم لااقل در حضور استاد کمتر دوربین رو دستمون میگرفتیم . ولی مریم جون اینکارو نمیکنه . اون عشقش رو همه جا و تو هر شرایطی دنبال میکنه . ترس اینو نداره که نکنه استاد بدش بیاد .نکنه ازم زده بشه . نکنه باهام سرد بشه . .درواقع هم به خودش علاقه داره . هم عشقش رو دنبال میکنه و هم تو این رابطه عشقی خیلی راحته . هیچ ترسی یا هیچ وابستگی نداره .

۲. خیلی از جاهایی که مریم جون گوشیش رو دستش میگیره و انصافا الان هم تصور نمیکنم اگه من بودم اینکارو میکردم . تو خیابون در حال قدم زدن . در حال وارد شدن به فروشگاه یا رستوران . در حال صحبت کردن با آدمهای دیگه و … ببینید یه وقتی شما کارت ساخت مستنده میری از یه جاهایی فیلم میگیری و بقیه هم کاری باهات ندارن .

ولی تو موقعیت هایی که مریم جون فیلم میگیره کمتر کسی تو جهان اینکارو اینقد ریلکس انجام میده . حالا فیلم گرفتن از کسایی که در سطح فرکانسی پایین تری از ما هستن بازم راحت تره .ولی فیلم گرفتن از کسایی که تو سطح فرکانسی بالاتر از ایرانیا زندگی میکنن واقعا اعتماد بنفس میخواد . که مریم جون اینکار رو به نحو احسنت انجام دادن

۳. جلوی دوربین مریم جون همه با لبخند ظاهر میشن . چه رازی تو این قضیه هست؟ قانون برانگیختگی در روابط یا بازخورد عشقی که به خودت و به جهان دادی؟ باید خیلی افکارت رو سالها تو مسیر نگه داری که هرجایی میری هر عابر پیاده ای .هر راننده اوبر .هر بچه یا جوون یا پیرمرد و پیرزنی .همه و همه تا دوربین تو رو میبینن همه بهت لبخند بزنن .حتی یادمه تو یکی از قسمتهایی که مربوط به یه فروشگاهی بود که مربوط به افراد خودساخته بود . یه دختر جوون پشت پیشخوان بود و انگار با خودش هم قهر بود و چشمش میخوره به دوربین خانم شایسته و حالتش ۱۸۰ درجه تغییر میکنه . ببینید این آدمها تا الان نه تنها هیچ اعتراضی نکردن بلکه همه ب روی خوش جلوی دوربین ظاهر شدن . بدون استثنا

۴. من از اول هیچ وقت به امریکا علاقه نداشتم ولی مگه کسی هست که این فایلهای سفرنامه رو ببینه و عاشق امریکا نشه؟ ببینید منظورم این امریکا نیست . منظورم اینه که نوع فیلمبرداری مریم جون و حسی که همیشه به فیلمهاش منتقل میکنه تو این علاقمندی ما خیلی نقش داشته . شرط میبندم اگه مریم جان بره از صحراهای افریقا یا کشورهای جنگ زده خاور میانه هم فیلم بگیره جوری فیلم میگیره که ما تصور میکنیم بهترین جای دنیاست . در واقع اگه الان بره از بدبخت ترین مردمان دنیا هم فیلم بگیره اون لحظه اون آدمها دقیقا حال خوبشونه و ما تصور میکنیم که اونا همیشه شادن و همیشه خوشبختن . از بس همیشه فقط از قشنگترین ها فیلم گرفته . چه بسا موقعی که داشته از گلهای کنار یه خیابون فیلم میگرفته، سمت مخالفش چند تا فقیر تو خیابون بودن و یا یه دعوایی اونجا بوده ولی اینها هیچ وقت دیده نشدن . فقط زیبایی ها دیده شده .

۵. در طول سفر که فقط بخشی از زندگی چندساله شما و استاده ،بارها ما شاهد تصاویر گپ زدن ها و ژست های صمیمی استاد در کنار بقیه خانم ها بودیم ولی شما اینقدر راحت از همه لحظات فیلم گرفتید و نمایش دادید که روی من حداقل خیلی تاثیر مثبت داشته . اینکه ببینیم عشق واقعی فقط عشقه . نه ترسی درش هست . نه وابستگی . نه بد دلی و بد اندیشی و … فقط عشقه . میشه از لذت بردن عشقت هم خوشحال بشی .

خانم شایسته . باز هم میگم .شما شایسته بهترین هایید . اینهمه در صلح بودن با خودتون و با جهان واقعا قابل ستایشه . شما سبک موسیقی راک رو جلوی کسایی که هیچ وقت علاقمند نبودن زیبا جلوه دادید . شما این رقص های خیابونی این چندتا پسر دوست داشتنی رو برای کسایی که هیچ وقت دوست نداشتن ، جذاب نشون دادید . نوع نشون دادن تصاویر توسط شما براحتی هر عقیده ی مخالفی رو نرم میکنه و لذت بردن از همه چیز رو به ما نشون میده .

ازتون ممنونم ^_^خانمی