سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۷ - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

سلام زهرا جان

خوشحالم که دیدگاهتون رو اینجا با ما در میون گذاشتین، من تجربه خودم رو میگم چه بسا به کار شما بیاد ؛ من از وقتی یادم میاد همیشه دلم میخواست برم کربلا ،اصلا اسم امام حسین که میومد ناخودآگاه اشکم سرازیر میشد پارسال بواسطه شرایطی که برام پیش اومده بود حال خوبی نداشتم بطوریکه حتی نمی تونستم راجع بهش با کسی حرف بزنم خانواده م همه خارج از کشور بودن و منتظر من که کارهام رو انجام بدم و برم پیششون

با وجود تمام حرفهایی که بهم زده میشد که اول ویزای اونجا رو بگیر بعد برو کربلا اما ندای درونیم چیز دیگه ای میگفت ، یه روز توی اداره ما بین نماز ظهر وعصرم ،سرم رو که از سجاده بلند کردم مطمئن شدم میخوام برم کربلا .دوشنبه بود رفتم آژانس نزدیک اداره و شرایط رو پرسیدم که برای عید که نیاز به مرخصی نبود برم ،مسئول شون گفت قرعه کشیه برای اون زمان و پر شده اما هفته آینده رو دارم ، باورتون نمیشه من بامداد جمعه تو هواپیما نشسته بودم بطوریکه وقتی تماس گرفتم از خانواده م خداحافظی بگیرم جا خوردن حتی برادرم گفت ببخشید یه لحظه صدات قطع شد من اشتباهی بجای کانادا ، کربلا شنیدم ، گفتم نه برادر جان درست شنیدی

جالبیش هم در اینه خانواده م اعتقاد دارن اما اونجا رفتن رو اصلا نداشتیم حتی مادر و خواهرم که اونجا زندگی میکنن صبحشون با زیارت عاشورا شروع میشه و همیشه می گفتن از راه دور هم قبوله

بگذریم این قوم مخالف تسلیم من شدن و به گفتن باشه مواظب خودت باش ، دوست داشتی دیگه بری اونجا ، بسنده کردن

من توی دلم همیشه خجالت می کشیدم کانادا رو به امام حسین ترجیح بدم و انگار این شد سرآغاز درسهای استاد بصورت عملی برام که ایمانم رو تقویت کنم

اینجا صادقانه میگم سوای ارادتم به ایشون فکر میکردم که حاجت روا برمیگردم ، اما نشد

زیارت رو هر چی بگم کم گفتم که چقدر عالی بود انگاری نیویورک بود حس و حالم قابل وصف نیست ، سال تحویل پیش خودم فکر میکردم امام حسین من اینهمه شما رو انتخاب کردم و اومدم ، اونوقت شما منو دست خالی برگردوندین. اما زهی خیال باطل ایشون از چیزیکه مدنظرم بود هم عالیتر جوابم رو دادن من حالا بهش آگاه شدم ، ایشون نرفتن شهید بشن که ما بگیم مظلوم و هرسال در یه وقت مشخص حرکات نمادین انجام بدیم و بره تا سال بعد و ما همون آدمهای قبلی باشیم

ایشون پیروز این میدان و نبرد بودن ، اول به نفسشون غلبه کردن و بازتاب همین پیروزی درونی در بیرون هم نمود پیدا کرد که ما هر ساله شاهدش هستیم

امام حسین برای آگاه کردن ما رفتن و اگه هر کدوم از ما آگاه بخودمون و قوانین دنیا و خدا بشیم رسالتشون محقق شده ، بقول استاد الهی قمشه ای باید برای رفتن ایشون که رفتن تا راه رو بما نشون بدن رقص کنان بایدرفت و بقول استاد خودمون نخواستن در حاشیه امن خودشون بمونن

عزاداری برای ایشون محترمه و هر کس بشیوه خودش انجامش میده و باز اینجا یاد گرفتیم (فایل آمیش ها) که با وجود تفاوتهامون بهم احترام بذاریم و پذیرای هم باشیم

مهم اینه که درگیر غم نشیم و شادی وصال ایشون رو در حین قربانی کردن نفسش ، و وصال با خدا رو درک کنیم

ببخشید طولانی نوشتم اما خدا رو شاکرم که با بردن من به اونجا نشونم داد که هر جا میتونه کربلا باشه و هر روز میتونه عاشورا باشه و هر روز منم که انتخاب میکنم که میخوام در پس هر چیز خدا رو ببینم و حسین وار زندگی کنم ، فرقی نمیکنه تهران ، کربلا یا هر جای دیگه این دنیای پهناور باشم .

دوستان نترسیم از اینکه باورهامون رو تعدیل کنیم همیشه کوبیدن و بازسازی سخته اما نتایجش و جاهایی که هدایت میشیم ، بی نظیره .

و همین فرمایش گهربار حضرت زینب ما رو بس که فرمودن من در عاشورا جز زیبایی ندیدم ، یعنی بردن کانون توجه به سمت خوبیها و انتخاب خوب دیدن که ما بهمون این قدرت داده شده که خالق زندگی خودمون باشیم ، و من هر روز بیش از پیش یقین حاصل میکنم که اونها به قانون جذب ، جهان و آفرینش آگاه بودن و پیامشون برای ما این بوده و استاد و استادها رمزگشای این پیام هستن

در ظل توجهات خدا باشید که هستید که الان اینجا هدایت شدیم ?