سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۲

سلام به خانوم شایسته عزیز و استاد عباسمنش عزیزم و تمامی دوستانم در خانواده صمیمی عباسمنش

? تمامی قسمت های سفر به دور امریکا برای من پر از زیبایی، لذت، اشتیاق، آگاهی و درس های بسیار بوده. پر از عشق و آرامش و رنگ و نور و لمس زندگی. هر بار با دیدن هر قسمت از این سفرنامه اشک به چشم هام اومده و بارها و بارها خداوند رو برای این همه زیبایی و نعمت و عشق شکر کردم. شاید از نزدیک قادر به تماشای این همه زیبایی نبودم و نیستم، اما فرقی نمی کنه برام، تماشای اونها از پشت دوربین شما و از نگاه شما هم به همون اندازه وجودم رو سرشار از عشق و اشتیاق می کنه.

انقدرررر زیبایی در تک تک این فایل ها دیدم که توصیفشون واقعا برام مشکله و هر بار به یاد میارم لبخند شوق روی لب هام می شینه. اما همیشه در تمام این فایل ها لحظاتی که بیشترین احساس عشق و شور رو در من ایجاد کرده و باعث شده هم بخندم و هم گریه کنم صمیمی ترین لحظات بین شما بوده که با سخاوت و بدون آرایش و سانسور برامون به تصویر کشیدید.

? خانوم شایسته عزیز من هم مثل شما عاشق ثبت و ضبط کردن لحظات زیبای زندگی هستم. همیشه دوربین گوشیم رو آماده نگه می دارم تا لحظات زیبا رو شکار کنم. یادمه از نوجوونی اکثر اوقات دوربین به دست بودم و خیلی دوست داشتم ساده ترین و در عین حال قشنگ ترین و صمیمانه ترین لحظات زندگی رو به تصویر بکشم. همیشه خانواده از دستم شاکی می شدن ولی من انقدر عشق به این کار داشتم که هرگز کوتاه نمی اومدم.

بزرگتر که شدم و برای خودم گوشی خریدم این کار برام ساده تر شد و پیگیرتر شدم. و هر بار هم مهارتم در این کار بالاتر رفت. حالا هم از هر فرصت مناسب و تعطیلی استفاده می کنیم و با خواهرم به جاهای زیبا و دیدنی می ریم و تا می تونم تماشا می کنم و زیبایی ها رو ثبت می کنم. هر چقدر من به دنبال زیبایی ها هستم زیبایی های بیشتری رو دارم به خودم جذب می کنم. اصلا احساس می کنم دنیا دوست داره زیبایی های بیشتری رو جلوی چشمام به تصویر بکشه. خدا رو هزاران مرتبه شکر می کنم.

و اما این مدت هر روز که فایل جدید سفرنامه در سایت قرار می گرفت با شور و شوق به تماشا می نشستم و منتظر بودم تا زیبایی های بیشتری رو ببینم.

? اما اگر بخوام از بین تمام این فایل ها یک فایل رو به عنوان تاثیرگذارترین و قشنگ ترین فایل از نظر خودم انتخاب کنم، فایل قسمت ۳۱ هست.

من در این فایل زیباترین و عاشقانه ترین لحظات رو دیدم چون در ساده ترین و بی آرایش ترین و صمیمی ترین لحظاتتون با استاد عباسمنش ما رو شریک کردین. شاید تصاویری به زیبایی و ابهت تصاویر آبشار نیاگارا یا رودخونه زیبا یا طبیعت های چشم نواز استیت پارک های مختلف و جاده های بی انتهای سراسر زیبایی، غذا دادن به حیوانات، شادی ادم ها و لبخند ها و دست تکون دادن هاشون و… در این فایل وجود نداشت اما صمیمیت، عشق، مهربانی و خلوصی رو در این فایل دیدم که برای من جنسش متفاوت از سایر فایل های سفرنامه بود. با تمام وجودم کیییف کردم و از شنیدن حرفای شما و استاد عباسمنش لذت بردم. انگار که داشتید زندگی طبیعی خودتون رو می کردید و یک دوربین مشغول ضبط سادگی و صمیمیت این لحظات بود.

لبخندی که استاد به لب داشت، آرامشی که در وجودش موج می زد و چشماشون که برق می زد از شنیدن حرف های شما و همینطور آرامشی که در تک تک کلمات شما و صدای شما بود تمام وجودم رو پر از احساس خوب و عشق می کرد. اینکه برای ساده ترین چیزها در ساعات پایانی شب مشغول شکرگذاری بودین و مثل نیایش بود. استاد به صدای جیرجیرک ها اشاره کردن و شما با شوقی کودکانه بلند شدید و به دل شب زدید تا ما هم از نزدیک تر و واضح تر صداشون رو بشنویم، با وجودی که صادقانه اقرار کردین که هنوز از تاریکی می ترسین و تمام این لحظات برای من جالب و جذاب بود. یا اینکه از پشت پنجره می خواستین استاد رو به ما نشون بدین و استاد متوجه شدن و مهربانانه از پشت پنجره به دوربین لبخند زدن و با کلماتی عاشقانه خطاب به شما صحبت می کردن که انگار اصلا دوربینی وجود نداشت.

تمام این لحظات در عین سادگی و صمیمیت و عشقی که درش موج می زد برای من زیباترین لحظات این سفرنامه بود. جنس این قسمت از سفرنامه با قسمت های دیگه کاملا متفاوت بود و درس های بزرگی به من داد. اینکه واقعا شما و استاد در معمولی ترین و ساده ترین لحظات زندگیتون هم عشق می ورزید به همه چیز، شکرگذاری می کنید به خاطر همه چیز و باز هم دنبال زیبایی ها هستید. کاری که ما نمی کنیم و همیشه منتظریم تا اول در شرایطی قرار بگیریم که پر از زیبایی باشه و بعد شکر گذاری کنیم. در حالی که هر لحظه زندگی، هر نفسی که در کنار عزیزانمون می کشیم، نعماتی که در زندگیمون جریان داره، صداهای زندگی که می شنویم و زیبایی هایی که هر روز جلوی چشمامون هستن و چشمای ما به دیدنشون عادت کرده، و… همه و همه نیاز به شکرگذاری دارن. هر روز و هر لحظه نیاز به شکرگذاری دارن. خداست که در لحظه لحظه های ما حضور داره و مائیم که نادیده می گیریم. خداست که کلام می شه و از دهان عزیزانمون به ما عشق می ورزه. خداست که در صدای جیرجیرک های شب به گوشمون می رسه. خداست که عشق می شه، آرامش می شه و در لحظاتمون جریان پیدا می کنه. خداست که شوق می شه در وجودمون تا برای انجام کاری دست به عمل بزنیم.

این مدت بارها و بارها این سوال رو از خودم پرسیدم که: “مگر از زندگی چه می خواهی که در خدایی خدا یافت نمی شود…؟!”

? دیگه صحبت رو کوتاه می کنم و خدا رو هزاران بار شکر می کنم که شما و استاد عباسمنش رو دارم که هر روز به یادم میارید در ساده ترین ها به دنبال زیبایی و عشق بگردم. به خاطر ساده ترین ها شکرگذار باشم. عشق بورزم بدون چشمداشت. خدا رو در تمام لحظات زندگیم ببینم و لمس کنم و بشنوم، بچشم و ببویم…

شکر می کنم که دارم اصل خودم رو بیشتر و بیشتر به یاد میارم و می شناسم.

شکر می کنم به خاطر وجود دوستان هم فرکانسی ام در این مسیر.

خدایا شکرت! شکرت! شکرت!

دوستتون دارم و مشتاق دیدن ادامه فایل های سفرنامه و همراهی با شما در این سفر زیبا و پر از آگاهی هستم.

در پناه خداوند باشید.?