سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۰

سلام به همگی

سپاسگذاری میکنم از استاد عزیز و خانواده عالی شون بابت به اشتراک گذاشتن این فایل زیبا .

این قسمت از سفر نامه را من امروز در نشانه هایم دیدم و با خودم فکر میکردم چه درس ها و چه نشانه ای برای من داره

به جواب دقیق و قطعی نرسیده بودم ،که یهو خانم شایسته عزیز گفتن درس های که استاد به پسرشون میده کاملا عملی هستن و یکی از اون درس ها اینه که هیچ وقت با قطعیت درباره چیزی صحبت نکن

با خودم گفتم اره خودشه ،این درسی بود که امروز باید یاد میگرفتی ،چقدر همیشه با قطعیت صحبت میکنی درباره ی مسائل ناشناخته که هیچ درکی ازشون نداری ،همیشه سعی کن یاد بگیری ،تجربه کنی

خیلی ساده به همه مسائل نگاه کن ،خوبه با پرسیدن از دیگران مسائل را حل کنی ،قرار نیست همه چیزو خودت بدونی

چقدر قشنگ استاد اینو یاد داد هم به پسرش هم به من

نکته ی دیگه ای که دوس داشتم دربارش بنویسم و حس خوبمو با شما درمیان بزارم این بود که چقدر بامزه و شیرین استاد و مایک انگلیسی صحبت میکنن ،قشنگ معلومه که به صورت تجربی یاد گرفتن (که ساده ترین و بهترین نوع یاد گیری هست ) وقتی که استاد داشت با اون خانواده صحبت میکرد و میخندیدن ،منم داشتم همراهشون میخندیدم و ذوق میکردم ،با خودم گفتم من که چیزی نمیفهم از مکالمشون اما بازم با خنده ی اونا میخندم و کیف میکنم ،چقدر خوبه که ادم اینطوری به یکدیگر وصل بشه

دیدگاه اخرم درباره ی رابطه ی پدر و پسری استاد با مایک هست ،چقدر منعطف ،چقدر جنتلمن ،چقدر رفیق ،دوست ،همراه ،دلسوز ،چقدر این رابطه سرشار از خرد و دانایی هست برعکس اکثر رابطه های پدر و پسر ایرانی ،چقدر ساده حرف پسرشو میپذیره و با خنده و شوخی و حال خوب میگه اشکال نداره بیا باهم تا درس جدید از زندگی یاد بگیریم ،اون که خودش میدونه درست میگه اما به زور یا به جبر متوصل نمیشه

کیف کردم از این رابطه ،به نظرم آگاهی و خرد کامل هست

سپاس گذارم از شما بابت اینکه وقت گذاشتین و دیدگاه من رو مطالعه کردین

در پناه الله یکتا