سفر به دور آمریکا | قسمت 105

سلام دوست ارزشمندم .

امیدوارم که حالت عالی باشه و در پرتو نور خداوند برای این احساس زیبایی که داری غرق رحمت او بشوی.

واقعیتش من کامنت شما رو که خوندم جریان مهاجرتم به ترکیه یادم افتاد.

من درست در زمان اپیدمی اون بیماری ترکیه بودم .

در زمان قرنطینه دولت ترکیه ترتیبی داده بود که انواع نان تازه و آب آشامیدنی سالم بعلاوه شیر گاو تازه که توسط تانکرهای بزرگ حمل میشد،محله به محله درب خانه ها میومد و با بلندگو حضورشون رو اعلام میکردند و کارها رو برای مردم آسان کرده بودند…

اگرم میرفتی و میگفتی پولی برای نان و آب و شیر ندارم رایگان بهت هدیه میکردند.

مورد بعدی از خوبی هایی که مردم ترکیه داشتند،حیواندوستی شون بود.خداروشاهد می گیرم هیچ کجا ندیدم چنین عشقی که بین مردمشون و سگ و گربه های ترکیه جاری بود.

گربه ها و سگ ها بخشی از زندگی مردم ترکیه بودند و آزادانه در همه جای ترکیه پرسه میزدند بدون اینکه کسی بهشون آزاری برسونه.

توی تمام کوچه ها و خیابانها و پارکها مردم و یا شهرداری غذا و آب برای این حیوانات معصوم و بی دفاع گذاشته بودند .هر روز و هر روز نه اینکه فکر کنید یک روز و دو روز.

انقدر به حیوانات محبت می کردند که منی که از یک جامعه ی حیوان ستیز رفته بودم اونجا برام متحیر کننده بود.

زمانی که قرنطینه ی خانگی در ترکیه تموم شد خدا شاهده مردوزن،پیر و جوان همه و همه به فروشگاهها می رفتند و بسته های آماده مرغ ران و کتف و بال

میخریدند و سر هر کوچه و محله میذاشتند برای گربه ها و سگ ها.

من اوایل متعجب میشدم

ولی بعدش لذت میبردم و حس خوبی رو می گرفتم ازشون.

یه روز دیدم یه گربه از پنجره ی آشپزخونه ای توی محله ای که ما بودیم رفت داخل آشپزخونه

یه خانم مسن ترک داشت لب کابینت گوشت خرد میکرد

گربه هه رفت و وایساد لب کابینت و به گوشت خرد کردن خانمه نگاه میکرد دیدم خانمه چند تا تکه گوشتها رو جدا کرد و گذاشت همونجا روی کابینت جلو گربه هه.گربه هم خورد و از همون پنجره اومد بیرون.

خداشاهده اون خانم از محجبه های محلمون بود و فارغ از اینکه بگه حالا گربه نجسه یا موهاش الان میریزه نو خونه یا بگه بهم پنجه میزنه ،شکم اون گربه رو سیر کرد و من از این الگوهای مهربان استفاده کردم و وقتی به ایران برگشتم رفتارم بطور کامل با حیوانات عوض شد و نمیدونین الان چه لذتی میبرم از نوازش گربه ها و سگ ها.

چند ماه پیش یه گربه ی حامله به حیاط خونه ی من پناه آورد و من بودنش رو نوعی نشانه دیدم و هر وعده بهش غذا و آب دادم یکهفته پیش همونجا توی حیاط مون زایمان کرد .خداروشاهد می گیرم چقدر برای خودش و بچه هاش ذوق کردم حتی بهش تبریک هم گفتم.چون معتقدم که حیوانات حرفای ما رو میفهمن و واکنش نشون میدن.و چقدر تقویتش کردم تا جون گرفت و شیر خوب و مقوی به بچه هاش داد.

الان که تقریبا یک هفتشونه مثل عروسک های رنگارنگ دارن کنار همدیگه رشد می کنند و من راضیه راضیم از حمایتی که ازشون کردم.

میخام بگم اگر من مردم ترکیه رو ندیده بودم هیچ موقع انقدر با دیدگاه باز به متولد شدن بچه گربه های حیاطمون نگاه نمی کردم‌..اونها الگوی خیلی خوبی برای من بودند.

همه ی اینا رو گفتم که بگم حق با استاده مردم ترکیه مردم بسیار نازنینی هستند و تا اونجایی که من فهمیدم اونها هم این الگوهای خوب رو از آتاتورک که پدر معنوی همشونه و روش غیرت خاصی دارن یاد گرفتن.

من توی ترکیه فقط به زیبایی ها و نکات مثبت مردمش نگاه میکردم و هر چی هم خاطره دارم خاطرات خوبه.

از اینکه در این سایت توحیدی همراه هم هستیم سپاسگزارم

و به خدا میسپارمت.