سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 238

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا» (ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ، ﻣﮕﺮ ﻣﮋﺩﻩ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪﻩ)

«قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن یَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِیلًا» (ﺑﮕﻮ: «ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﺰﺩﻱ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﺳﺎﻟﺘﻢ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ، ﻣﮕﺮ ﻛﺴﻲ که ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺭﺍﻫﻲ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﺩ.)

«وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَکَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا» (ﻭ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﻣﻴﺮﺩ، ﺗﻮﻛّﻞ ﻛﻦ! ﻭ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮔﻮﻱ! ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺩﻗﻴﻖ ﺩﺍﺭﺩ.) «56-58 فرقان»

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

سلام خدای قشنگم، خدایا ازت به خاطر بی‌نهایت آرامش و نعمت و ثروت و سلامتی و حال خوب شاکر و سپاسگزارم. خدایا تو ، ما بنده هاتو خیلی بیشتر از خودمون می‌شناسی، خودت ذهن ما رو منطقی طراحی کردی ما دوست داریم همه چیزو با عدد و رقم بسنجیم به هر چیزی نمره بدیم یا روش قیمت بذاریم؛ خدایا چشم سالم قیمتش چند؟! قلب سالم قیمتش چند؟! قدرت شنوایی قیمتش چند؟! ذهن و حافظه سالم قیمتش چند؟! جسم سالم قیمتش چند؟! «ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَهَ ۚ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ» و من چقدر کم شکرگزاری کردم بر این کارگاه خلقتت؛ خدایا تو خلق کردی، تو روح و جان بخشیدی و من کفر ورزیدم و ناسپاسی کردم. خدایا من هیچ بودم و تو منو از هیچ خلق کردی که «لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا» و کرامت و فضیلت و رزق حلال بخشیدی و بر خیل عظیم مخلوقاتت فضیلتی بزرگ عطا کردی. «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا» . خدایا میدونم دیر یا زود وقت برگشتن میشه و زمین زیر پام سقف اتاقم میشه، «مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَفِیهَا نُعِیدُکُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَهً أُخْرَىٰ» ، خدایا کمک و هدایتم کن تا بتونم بنده‌ای مفید و مولد باشم، «وَکَفَىٰ بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا»

خدایا بر نعمت سلامتی شکر ؛ بر نعمت زندگی شکر؛ بر نعمت زمان شکر ؛ بر نعمت علم و دانش و آگاهی شکر؛ بر نعمت ثروت و پول شکر؛ بر نعمت آرامش و آزادی و امنیت و حال خوب شکر…

بر بینهایت نعمت بی‌پایان تو شکر…

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

سلام و درود فراوان به استاد عباس منش عزیز استاد شایسته بزرگوار و همچنین همه دوستای نازنینم. اعتراف می‌کنم وقتی پوستر فایلو دیدم بی‌اختیار زدم زیر خنده هم به دلیل خوشحالی از اینکه یه فایل جدید داریم هم با خودم گفتم استاد عباس منش با تمساح شوخیش گرفته. آقاااااااا درسته پا جا پای سلیمان نبی گذاشتین ولی قرار نیست با تمساح و کروکودیل شوخی فیزیکی کنید. (ایموجی خنده؛ صرفاً جهت شوخی؛ فهمیدم تابلوی عکس یادگاریه)

استاد راستی روز مرد و روز پدر بر شما مبارک، استاد با اینکه اختلاف سنی چندانی با شما ندارم، اما واقعاً پدر معنوی همه ما هستین. روزتون مبارک استاد عزیزم، روزتون مبارک بزرگ مرد.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

خدا رو صد هزار مرتبه شکر به خاطر این سرزمین پر از نعمت و ثروت و مردمی فعال و سختگوش؛ چند وقت پیش یه دوست عزیزی یه کلیپ سیاسی برای من فرستاد با اینکه من موضوعات سیاسی رو دنبال نمی‌کنم ولی چون صحبتهای خانم مارگارت تاچر خدابیامرز بود نگاش کردم ببینم چی میگه ؛ (چون بنا به یک بکگراند ذهنی، این انسان برای من خیلی تحسین برانگیزه) خلاصهٔ صحبت‌هاش این بود که کشورهایی که منابع ثروت طبیعی دارند چون اکتفا می‌کنند به فروش منابع طبیعی ثروتشون اکثراً فقیر هستند. مثال روسیه و آنگولا و یه سری کشورهای آفریقایی رو می‌زنه (حتی مثال روسیه رو می‌زنه که طلا و الماس و نفت و گاز و پلاتینیوم رو داره، ولی بسیار فقیره) و و در ادامه مثال ژاپن، هنگ کنگ، تایوان و سوئیس رو می‌زنه که مردم بسیار فعال و کاری دارند و کشورهای ثروتمندی هستند؛ نمی‌خوام دیدگاه‌های سیاسی رو تایید یا تکذیب کنم یا اینکه بخوام فقر و ثروت رو ارتباط بدم به حکومت‌ها و دولت‌ها. (شاگرد استاد عباس منش باید بتونه همه چیز رو با عینک قانون ببینه) نکته ای که ذهن من رو خیلی درگیر خودش کرد این بود که مردم این سرزمین‌ها با کار و تلاش به ثروت و موفقیت رسیدن و نه صرفاً با فروش منابع حیاتی و طبیعی شون؛ (در واقع این کشورها منابع طبیعی چندانی ندارند و فقط مردمان فعالی دارند) اگر بخوایم مثال رو یکم کوچکتر کنیم و از مقیاس سرزمینی به مقیاس انسانی وارد بشیم ، باید بگم که من کارگر یا کارمند وارد تجارت پول در ازای پول شدم که هیچ وقت من رو ثروتمند نمی‌کنه. ما ایرانیا میگیم وقت طلاست، مردم آمریکا میگن time is money . ما زمان ارزشمند رو میدیم و مقدار کمی پول دریافت می‌کنیم؛ یا به عبارت دیگه منابع حیاتی ارزشمندتر رو صرف می‌کنیم برای به دست آوردن پول و این هیچ وقت ما رو ثروتمند نمی‌کنه، درسته یک سری نیازهای اولیه ما رو برآورده می‌کنه ولی درآمد بسیار ناچیزیه، اما قرار نیست تا ابد تو این سیستم باقی بمونیم؛ ما روزگاری رفتیم کلاس اول ابتدایی اما آیا قراره تا ابد توی کلاس اول ابتدایی بمونیم؟!

چیزی که مردم آمریکا رو ثروتمند کرده دولت یا حکومت یا حتی قانون آمریکا نیست، کار و تلاش مردم آمریکاست، یادمه تو یکی از قسمت‌های [فکر کنم] زندگی در بهشت بود که استاد یک برشی از خبر خرابی‌های ناشی از یک طوفان بزرگ در جنوب فلوریدا رو به برامون گذاشته بود، درسته مردم بخاطر خرابی‌ها ناراحت بودند ولی تقریباً گلایه‌ای نمی‌کردن یا چشم امیدی به کسی نداشتند که کسی از بیرون بیاد نجاتشون بده؛ حکومت یا دولت یا شهردار یا فرماندار یا وزیر یا نماینده یا رئیس جمهور یا… یا… یا… در عوض همشون می‌گفتن ما از نو می‌سازیمش، ما کار می‌کنیم، تلاش می‌کنیم، همه چیزو درست می‌کنیم مثل روز اولش و بهتر از روز اولش، طرف بغض گلوشو گرفته بود ولی می‌گفت ما از نو می‌سازیمش. و در ادامه مدتی بعد استاد از همون منطقه فیلم گرفته بود و انگار نه انگار اونجا طوفان اومده بود، و مردم چه خونه‌های بسیار عالی ساخته بودند. نه ستاد بحرانی بود نه بودجه فدرالی بود، همه کار و تلاش و همت خود مردم بود. کار و تلاش ارزش خلق می‌کنه. همه این زیبایی‌ها و ثروت‌هایی که ما توی این فایل‌ها می‌بینیم همش نتیجه کار و تلاش و فعالیت خود مردمه که منجر شده به خلق ثروت. اونی که می‌تونه چند صد تن فولاد رو تبدیل به یک کشتی مسافربری کنه تونسته ارزش خلق کنه،(قیمت تمام شده اون کشتی قطعاً خیلی بیشتر از چند صد تن فولاد می‌شه)؛ اوکی ما چند صد تن فولاد در اختیار نداریم که تبدیلش کنیم به کشتی. نگاه کنیم به اون شخصی که رفته یاد گرفته چطوری با حیوانات تعامل کنه و قوانین زندگی کروکودیل‌ها و تمساح‌ها را بدونه از حیوانات آزاد توی طبیعت داره ثروت خلق می‌کنه؛ آره وقتی که یک آدم شوخ طبع مربی تمساح‌ها می‌شه نتیجه‌اش میشه همین استندآپ کمدی این انسان ارزشمند با تمساح‌ها اجرا کرد. در تمام طول مدت اجرا مردم داشتن فقط به کارا و حرفای اون بنده خدا می‌خندیدن. خلق ثروت از چی از موجوداتی که ظاهراً مزاحم مردم شدن و توی طبیعت به مقدار فراوان پیدا میشن. یه پولی رو از مردم می‌گیرن بابت گرفتن و انتقال تمساحها و بیرون بردنشون از خونه مردم و یه پولی هم می‌گیرن بابت نگهداری و اجرای نمایش. خلق ثروت به همین سادگی با علم و دانش (و البته مقداری دل و جرات).

توی قسمت 111 سفرنامه اون انسان عزیزی که داشت قایق (با پره بادی) رو هدایت می‌کرد رسید به جایی که کلی کلاه از درخت آویزون بود و بعد به شوخی گفت: که اینم یک مدرک از کاری که تمساح‌ها کردن (منظورش این بود که نفرات قبلی همه خورده شدن)

توی قسمت 111 قایق‌ها این شکلی، سقف و سایبون نداشتند و کاملاً باز بودند و تک موتوره. توی این قسمت قایق سایبون داره برای مسافران تا امنیتشون بالاتر باشه و از طرفی آفتاب و صدا کمتر اذیتشون کنه و از طرفی دو موتوره شده که اگه حتی توی مسیر یکی از موتورها از کار بیفته موتور دوم بتونه اون‌ها رو به مقصد برسونه.(خیلی کم پیش میاد هر دو موتور با هم از کار بیفته). قایق‌هایی که پروانه توی آب دارند اکثراً ممکنه پروانشون به شاخه‌ها و علف‌ها گیر کنه یا چون موجودات زنده توی آب هستند چرخش پروانه موجودات زنده را از بین می‌بره یا بهشون آسیب می‌زنه. چون این منطقه یک زیستگاه بسیار ارزشمند طبیعیه و از طرفی متعلق به موجودات زنده هم هست و عملاً ما انسان‌ها داریم وارد قلمرو اونها می‌شیم پس اجازه نداریم به ساکنین اون قلمرو آسیب بزنیم. یکی دیگه از دلایل استفاده از قایق با پروانه بادی اینه که موجوداتی که توی آب هستند آسیب نبیینن، اگر پروانه یک قایق با یک کروکودیل برخورد کنه هم کروکودیل آسیب می‌بینه و هم پروانه. ولی خب این مسئله توی قایق بادی حل شده.(بحث تعمیر و نگهداری قایق و موتور و گیربکس و پروانه هم هست قایق‌هایی که موتور و گیربکس و پروانه توی آب دارند تعمیر و نگهداری بسیار سخت‌تری دارند). تاریخ کامنت‌های اول قسمت 111 متعلق به مهر ماه 1400. و الان 1402 هستیم طی دو سال انقدر بهسازی روی قایق‌ها انجام شده و از طرفی قایق‌های بزرگتر با ظرفیت بیشتر جایگزین شدند. این نشون میده که ثروت داره هر روز بیشتر و بیشتر میشه چون هر روز تعداد گردشگرها هم داره بیشتر و بیشتر میشه. پس نعمت‌ها و ثروت‌ها هر روز در حال گسترش هستند.

توی اون قسمت از سفرنامه که استاد داشت از توی تگزاس عبور می‌کرد یه جمله معروفی شعار تگزاس بود که نوشته بودند don’t mess with Texas توی تگزاس اشغال نریزید یا با تگزاس شوخی ناجور نکنید … فکر می‌کنم توی منطقه میامی ایریا و Everglades national Park باید بنویسن don’t mess with alligators، آقاااااااااااا سر به سر تمساح‌ها نذارید. نکته خوبی یادمون دادی استاد که تمساح‌ها باید توی آفتاب بخوابن تا دمای بدنشون به حدی برسه که سیستم گوارششون راه اندازی بشه. یاد ژنراتورهای توربین گازی و دیزلی افتادم که اول پیش گرم میشن و بعداً روشن میکنن و با دور پایین میذارن تا Warn up بشن و بعداً میبرن زیر بار. اگه یه زمانی تمساح و کروکودیل اومد توی خونتون بهشون بستنی بدین تا سیستم گوارششون شات دون بشه و بتونید شکارشون کنید (ایموجی خنده)

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

«عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم ؛ کاین بود سرنوشت ز دیوانِ قسمتم» «مِی خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار ؛ این موهبت رسید ز میراثِ فطرتم» «من کز وطن سفر نَگُزیدَم به عمرِ خویش ؛ در عشقِ دیدن تو هواخواهِ غربتم» «دورم به صورت از درِ دولتسرایِ تو ؛ لیکن به جان و دل ز مقیمانِ حضرتم»

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

الهی که همیشه حال دلتون عالی عالی باشه و شاد و خندون و سلامت باشید.

در پناه جان جانان رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق و متنعم باشید.

سلام و درود فراوان جناب محمدی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار ممنون و سپاسگزارم بخاطر کامنت ارزشمند شما. و اینکه ببخشید با کلی تأخیر دارم جواب میدم.

از محبت و تحسین شما بسیار ممنون و سپاسگزارم و خدا رو شکر میکنم که لطف و رحمتش شامل حل من شد و چیزی رو بر قلبم جاری کرد که باعث حال خوب و مثبت دوستانم شد. الهی صد هزار مرتبه شکر.

از لطف شما بسیار ممنون و سپاسگزارم و الهی که در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.