سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 221

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«مَن کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَهِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَمَن کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِی الْآخِرَهِ مِن نَّصِیبٍ» (ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﺑﺮ ﺯﺭﺍﻋﺘﺶ ﻣﻰﺍﻓﺰﺍﻳﻴﻢ ﻭ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰدهیم، ﻭﻟﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ ؛ شوریٰ ٢٠)

سلام و درود فراوان به استاد عباس منش عزیز و استاد شایسته و همچنین دوستان نازنینم.

پوستر فایل رو که دیدم گفتم خدایا چه خبره، استاد شایسته MP5 دستش گرفته…

اعتراف میکنم مسیرهای توی جاده که طی میکنید همیشه ذوق و شوق خاصی بهم میده. یادمه یبار که رفته بودین Tail of the Dragon مدتها اون فایل رو داشتم و وقتی توی باشگاه دوچرخه ثابت میزدم اون قسمت از فایل رو میذاشتم روبروم و تجسم میکردم که خودم دارم مسیر رو طی میکنم. یه ایده ای به ذهنم رسید که این فصل سفرنامه رو دانلود کنم و قسمت‌های حرکت توی جاده رو برش بزنم و یه کلیپ ازش در بیارم و برای تجسمم ازش استفاده کنم.

اون سنجابی که داشت زمین رو حفر میکرد منو یاد یه موضوع و قانونی در طبیعت انداخت. این قانون که سالانه هزاران درخت توسط سنجاب‌ها کاشته میشه. میلیونها بذر درختان توسط سنجاب ها زیر خاک دفن میشه که از بین اونها هزاران بذر به درخت تبدیل میشه. نقش این فسقلی ارزشمند در شکل گیری جنگلها بسیار مهمه.

و بریم سر موضوع دلچسب و لذت‌بخش تیراندازی. ببینید خودتون یه کاری میکنید این کودک درون حمید امیری پرحرفیش گل کنه. من سالها بود از دنیای اسلحه و تیراندازی و مهمات به دور بودم ولی الان کودک درونم دلتنگ اسلحه و تیراندازی شد. خب از کدوم اسلحه شروع کنیم…؟؟ (نامبرده بعد از سالهای ارتش دیگه هیچوقت تیراندازی نرفته و ممکنه اطلاعاتش به روز نباشه)

اول از همه اون سلاح شکاری که اسمشو نمیدونم ولی بخاطر دوربینی که روش نصبه خیلی حس و حال اسنایپر به آدم میده. چون مکانیزم مسلح شدن اتوماتیک نداره و باید هربار دستی مسلحش کنی پس نیروی عکس عملی زیادی داره، اصطلاحاً همون کیکبک. ولی خب چون دو دستی گرفته میشه و قنداق داره پس کنترلش خیلی بهتر میشه. تا پیش از این نمی‌دونستم استاد عباس منش چپ دسته. الان از اسلحه گرفتنش مشخص شد.

اسلحه بعدی اسلحه mp5 بود، همونی که توی پوستر فایل دست استاد شایسته است. ساخت کمپانی هکلرکوخ آلمان. این اسلحه همون فشرده شده اسلحه ژ3 است که توی ایران استفاده میشه و تکنولوژی و طراحیش متعلق به جنگ دوم جهانیه. ام پی فایو برای نیروهای عملیات ویژه و هوابرد ساخته شده که حجم کمتری داشته باشه از طرفی درگیریهای عملیات ویژه توی مسافت های کوتاهتر اتفاق می‌افته. بارها و بارها و بارها با ژ3 (G-3) تیراندازی کردم ولی لذت‌بخش ترین شون تیراندازی روی دریا از عرشه ناوچه بود، تیراندازی به بشکه پلاستیکی فوم آتش‌نشانی. هر گلوله ای که بشکه میخورد از پشتش یه رد سفید کف خارج میشد که یه خط سفید مینداخت توی دریا. گرفتن اسلحه اتوماتیک که روی حالت رگبار باشه توی حالت یک دست خیلی خطرناکه چون ممکنه از کنترل خارج بشه. اون اسلحه که از پایین لوله مسلح میشد بهش میگن رمینگتون. جزء اسلحه های شات گان محسوب میشه. شات گان ها سلاح های با گلوله ساچمه ای هستن. بیشتر مناسب شکار. دلیل اینکه وقتی استاد میخواست با رمینگتون تیراندازی کنه گفت به تنه درخت بزن، نه به سیبل فلزی، بخاطر خطر کمونه کردن ساچمه ها بود. همونی که پوکه سفید پلاستیکی داشت. و اما اون کلت آخری. در اصل بهشون میگن پیستول. چون کلت اسم برنده. به این نوع میگن Ruger SP101 علیرغم قیافه فسقلی که داره فشنگهای بزرگش کلی قدرت تخریب توی مسافت نزدیک به بار میاره. معمولاً توی بعضی از کشورها این قانون هست که افسرای پلیس مدتها باید با این پیستولهای رولور تیراندازی کنن تا توی تیراندازی و مهارت کنترل سلاح حرفه ای بشن و بعداً یه پیستول اتوماتیک بهشون داده میشه. کماکان سلاح مورد علاقه ام اسلحه ژ3 است و البته خیلی دوست دارم ام16 رو تجربه کنم.

Maybe so soon.

«مزرع سبزفلک دیدم و داس مه نو ؛ یادم از کِشته خویش آمد و هنگام درو»

در پناه رب العالمین شادکام باشید.

سلام و درود محمد جان عزیزم، از شما بی‌نهایت ممنون و سپاسگزارم به خاطر کامنت بسیار پر انرژی و امیدبخش و عالی که برام نوشتی، کامنت‌های شما همیشه حال منو عالی می‌کنه. خیلی ازت ممنونم. راستشو بخوای از خوندن کامنتت کلی تعجب کردم، چون نکاتی رو گفته بودی که اصلاً بهش توجه نکرده بودم. الان با تکامل فعلیم که به گذشته نگاه میکنم، و اینکه چرا اون تجهیزات رو تعمیر کردم به این نتیجه رسیدم که واقعاً کسی از من نخواسته بود که اونا رو تعمیر کنم جز یک احساس درونی که خودم دوست داشتم تجربه اش کنم. دوست داشتم مفید باشم. حتی به این دقتی که شما توی کامنتتون نوشته بودین به فرایند تکامل خودم دقت نکرده بودم یا بهتره که بگم از نگاه قانون تکامل به موضوع نگاه نکرده بودم.

ما به شرایط زندگی فعلیمون عادت کردیم چون تغییرات آروم آروم اتفاق می‌افتند ممکنه خوب دقت نکنیم اما گاهی اوقات یک دوست عزیزی از بیرون جوری به ماجرا نگاه می‌کنه و ما رو اصطلاحاً تحلیل مثبت می‌کنه، که خودمون نگاه می‌کنیم و می‌بینیم آره حق با دوستمونه ما چقدر تغییر کردیم و تکامل پیدا کردیم و رشد کردیم. ولی حواسمون نبوده دقت کنیم. به قول استاد عباس منش که توی فایل‌های مختلف به این موضوع اشاره کردن که «موفقیت چیزی نیست جز اینکه یک روند رشد دائمی رو ادامه بدیم و هر روز کمی بهتر از دیروزمون بشیم». محمد جان ازت خیلی ممنونم با نوشتن این کامنت لطف بزرگی در حق من کردی، ازت بی‌نهایت سپاسگزارم.

در پناه جان جانان رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشی.