سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 216

به نام خدای وهابِ رحمان و شنوای من .

خدایی که مدیریت و ریاست زمین و آسمون و هرآنچه که این بینِ به دست خودشه و وظیفه ی خودش دونسته که تمام موجوداتیو که آفریده رو هدایت کنه و بهشون روزی بده .

خدایی که برای همه موجوداتش ارزش قائله و حرف دل همه رو میشنوه ‌

خدایی که یک لاکپشت تازه از تخم بیرون اومده رو از زیر خاک بیرون میاره و به سمت دریا هدایت میکنه.

خدایی که زنبورو با حس بویایی که بهش داده به سمت شهد گلها هدایت میکنه.

خدایی که حیونارو هدایت میکنه به سمتی که بتونن غذای مناسبشونو پیدا کنن .

خدایی که طبیعت و اونچه در اون هست رو برای رفع نیاز تمام موجودات قرار داده و ازین طریق طبیعت رو هم بازسازی میکنه.

به نام خدایی که خلف وعده نمیکنه. خوش قوله ‌و به عهدش پایبنده . سخاوتمند و قدرتمنده .

به نام خدایی که وعده داده که اگر مرا بخوانید و از من درخواست کنید من شمارو اجابت میکنم .

خدای من . پادشاه جهان من . نور زمین و آسمانم . منبع بینهایت کائنات. خدای واصل . ما همه میخوایم که در حد ظرف وجودمون بهمون ببخشی و آگاهمون کنی. تا تورو بهتر بفهمیم و زیباتر زندگی کنیم .

اگر تو هدایتمون نکنی نابینا و ناشنواییم در حالی که بر قلب و فهم و ادراکمون مهر زده شده .

مارو به راه راست و درست ، راهی که در اون به بندگانت نعمت و رزق بیحساب میدی، نه راه کسانی که مورد خشم تو قرار گرفتن ، هدایتمون کن.

الهی آمین .

سلام به اساتید ارزشمند بینظیرم .

سلام به دوستان بالیاقت سخاوتمند و هم مسیرم . آرزو میکنم هرروز و هرلحظه در مسیر زندگیمون درخششی در قلب و وجودمون حس کنیم و خدا به مسیرمون برکت بده تا آموزگار خوبی برامون باشه تا یاد بگیریم هر قدمو و به خوبی استفاده کنیم .

داستان از این جا شروع شد :

درحالی که مریم جان داشتن درباره اون گیاه کاکتوسی شکل صحبت میکردن و با دقت از اون و محیط اون طبیعت فیلم میگرفتن ،

استاد جانمون بهشون گفتن : عاشقتم که به همه چیز توجه میکنی !

بعد من به این فکر کردم که چی میشه که استاد عباسمنش و استاد شایسته هربار به سفرهای بینظیرتر و زیباتر و جذابتر هدایت میشن ؟

چی میشه که هربار به استفاده از لوازم و نعمات بهتر هدایت میشن ؟

چی میشه که هربار آدمای بهتر ، فرصت های بهتر سرراهشون قرار میگیره ؟

غیر اینه که اساتیدمون علاوه بر قدردانی کلامی قدردانی عملی هم به جا میارن ؟

اجازه بدین برم تو زندگی روزمره خودمون و مثال بزنم.

یکی از عزیزای من قبل اینکه درامد خاصی داشته باشه، وقتی میخواست هدیه بده با عشق مینشست و خودش هدیه درست میکرد. یعنی کاردستی درست میکرد ! من خنده م میگرفت تا قبل اون. فکر میکردم حتما باید به عنوان هدیه یه چیزی برای طرف بخری .. نه اینکه بشینی کاردستی درست کنی. ولی اون اعتقاد داشت که من باید وقت بذارم و باعشق درست کنم چیزی .

یعنی میخوام اینو بگم که این عزیز ما از اون چیزی که در اون لحظه داشت استفاده میکرد . بدون اینکه اذیت کنه خودشو . هرآنچه که در توان داشت رو میذاشت و اجرا میکرد و لذت میبرد. انگار کاریو که انجام میدادو دوست داشت .نه صرفا هدیه دادنه رو . از تمام لحظه هاش استفاده میکرد تا لذت ببره .

یا مثلا هربار نمیرفت لباسای جدید بخره . اصلا هم براش مهم نبود که بقیه چی میگن . همون لباساییو که داشت رو با دقت مراقبت میکرد و ازشون استفاده میکرد. بعدش هدایت شد به مهاجرت کردن و با بهترین حقوق و مزایا از ایران رفت .. حالا اونجاام چون بلده چطوری لذت ببره ، از هرآنچه که داره استفاده میکنه و لذت میبره . اما اینبار چون حقوق بالاییم میگیره ، لذتهاش خییلی سطح بالاتر و بهتر و جذابترن.

یعنی میخوام بگم اون مرحله قبلیه رو با عشق سپری کرد . به جا اینکه حسرت بخوره ، از تک تک لحظاتی که میتونست ازشون استفاده کنه لذت برد و الان در مدار بالاتر و باکیفیت تری از لذتبردن قرار گرفته .

یه الگو و نمونه ی دیگه یکی دیگه داداشمه.

داداش من استاد خوشگذروندنه . از هر شرایطی که داشته باشه اول به این فکر میکنه که چطوری میتونم لذت ببرم . مثلا یهو ساعت پنج صبح دوستش زنگ بزنه بگه میای بریم شمال ؟ من سرکوچتونم. بلند میشه آماده میشه میره :)))

یبار محرم بود و کلی نذری تو کوچه و خیابون میدادن داداشم و دوستاش برای چند روزشون از چند جا نذری گرفته بودن رفته بودن شمال . چادر زده بودن و دوسه روزی که اونجا بودن کلی خوش گذرونده بودن . یعنی از اونهمه هزینه فقط هزینه بنزین داده بودن.

بعد حالاا من الان که نگاه میکنم میبینم داداش من خیلی شانس میاره . خیلی خوش روزیه . خیلی محبوبه . خیلی مدار ثروتش بالاست و چون بلده که چطوری خوش بگذرونه شرایطش هم براش فراهم میشه!

یه نمونه ی دیگه مادرِ همسرمه. ایشون از تمام امکاناتی که دارن استفاده میکنه و هیچی رو هدر نمیده . از همه چیز با کیفیت استفاده میکنه

کلی باغ دارن و خب کارای باغ تو فصلش خیلی زیاده . یعنی اگر هرکس دیگه ای که من میشناسم بود میگفت حالا اون ده تا زردآلو رو درخت مونده دیگه. اییینهمه زرد آلو هست . بیخیال اونا.

ولی ایشون میگه نه این نعمت خداست ‌. باید قدر یک دونه شو هم بدونیم .

حتی اگر یه آلو یکم له شده هم پیدا کنه رو زمین اونو برمیداره . میگه خدا بدش میاد . نعمت داده باید شکرشو به جا بیاریم. حتی اگر خسته بشه بازم غر نمیزنه و باعشق همه کارایی که لازم باشه رو انجام میده .

وقتی میبینمش واقعا یاد میگیرم که چطور میشه آدم علاوه بر قدردانی کلامی قدردانی عملی هم انجام بده و چون بلده که چطوری از نعمتهایی که همین الان داره درست استفاده کنه ، هرسال پربرکت تر از سال قبلشون میشه. هربار خونشون پرررر نعمت. پر برکتِ .از سر و روشون میباره . و چون در همه جهاتِ زندگیشون اینهمه قدردانه همه چیز تو زندگیشون هماهنگ و روبراه و قشنگه.

یه نمونه ی دیگه مادربزرگمه . ایشون با سن بالایی که دارن اما از تماام اونچیزهایی که میتونن استفاده کنن و لذت ببرن، استفاده میکنن.

به طور مثال در سن 92 سالگی تازه پرده های خونشو عوض کرده و درو پنجره هارو دوجداره کرده و خونشو کاغذ دیواری کرده و چند وقت پیش که داشتم باهاشون صحبت میکردم ایشون میگفتن میخوام پولامو جمع کنم ماشین بخرم که بچه هام که اومدن پیشم منو با ماشین خودم ببرن بگردونن تا اذیت نشن. مادربزرگم قشنگ میدونه که باید چیکار کنه تا لذت ببره . به لطف و فضل خدا ایشون تو این سن و سال کاملا هوشیارن و از نظر عقل و ذهن کاملا عالی هستن و هنوز هم عینک نمیزنن!

یک نمونه ی دیگه همسرمه. ایشون از هرچیزی که داره در نهایت کیفیت استفاده میکنه. و سعی میکنه در حدی که امکان داره و میشه، لذت ببره.

غر نمیزنه و ایراد نمیگیره . در عوض سعی میکنه هرکاری که میتونه رو در بهترین حالت ممکن خودش انجام بده. نتیجه ش اینه که همیشه محبوبه ، همیشه سطح بالایی داره . همیشه مورد احترامه. هرروز یک اتفاق خوب براش میفته . همیشه کاراش عالی پیش میره . حتی همه همکاراش یه طوری برنامه ریزیارو انجام میدن که ایشون بتونه به کاراش برسه و زمان برای تفریحاتش داشته باشه . با این که قانونو به این شکلی که من اجرا میکنم اجرا نمیکنه اما به نظر من تک تک روزهاش معجزه وار میگذره و به همه خواسته هاش خیلی راحت میرسه طوری که من تعجب میکنم که واقعا چیکار میکنی که اینطوری میشه!

من دیشب داشتم فکر میکردم به خودم . دیدم من از کار خونه خیلی بدم میاد. بنابراین در تمام لحظاتی که مشغول تمیز کردن خونه هستم ، مشغول غذا درست کردنم ، مشغول ظرف شستنم ،و مشغول هرکاری که مربوط به کارِ خونه هست هستم واقعا احساس رضایت نمیکنم . نمیتونم با احساس خوب سپاسگزاری کنم . احساسم بد نیست ها ولی عالی ام نیست ‌

خب طبیعیه که ازین مرحله عبور نمیکنم دیگه .

طبیعیه که نمیتونم خیلی از خواسته هاییو که الان تو زندگیم ندارم رو تجربه کنم وقتی نتونم ذهنم رو طوری تنظیم کنم که از الانش و همه کارهایی که باید انجام بده لذت ببره .

بعد داشتم فکر میکردم که الان من خیلی چیزارو تو زندگیم دوست دارم و بهشونم علاقمندم. ولی ازشون استفاده نمیکنم :/

مثلا یه عالمه ورق باکیفیت دارم که میشه روشون طراحی یا نقاشی کرد و منم عاشق نقاشیم ولی فرصت نمیکنم که این کارو انجام بدم چون توی ذهنم اولویت نیست

یا مثلا من عاشق گلدوزی و کارای هنری ام ولی با این که هم نخ و سوزنشو دارم و هم هرچیزی که لازم داره ، ولی این کارو نمیکنم . چرا ؟ چون فکر میکنم وقتمو هدر میدم .

البته کارهاییم هستن که من عاشقانه انجامشون میدم.

حالا چرا آدمای اینطوری نمیتونن به خواسته های بعدیشون برسن ؟ یا حتی کارایی که دوست دارنو انجام بدن ؟ چون باورای مخرب دارن .

چون که تایید شدن براشون اهمیت داره .. یعنی میرن سراغ کارایی که خیلی بیشتر مورد تاییده . به علاقه خودشونم اهمیت میدناا

اما بیشتر به اون‌ علایقی متمایل میشن که مورد تایید و توجه دیگران هم باشه ..

درحالی که مسیر اصلی از مسیر انجام باکیفیتِ کارهای مورد علاقه شروع میشه . از مسیری که در اون به این فکر نکنی که بقیه چی میگن و چطوری فکر میکنن . تایید میشی یا نه . و با تمام توانت انجام بدی اون کاریو که از دستت برمیاد .

اینطوری طبیعیترین راه اینه که به مسیرهای بهتر هدایت میشی. به مسیرهایی که در اون جذابیت خیلی بیشتره. اتفاقای باب میل بیشتری میفتن و هرروز هدایتهای بیشتری از راه میرسن چون نیروی عشق و علاقه خیلی بیشتره و قدرت داره‌.

الان که داشتم اینارو مینوشتم به این پی بردم که من هرجا که فقط به علاقه م فکر کردم و دیدگاه مردمو بیخیال شدم و بهش فکر نکردم و تو اون مسیر پیش رفتم ، به بهترین چیزی که ممکن بود دست پیدا کردم و بیشتر لذت بردم .

خدای من . سرپرست و یاور من . حالا که بهمون میگی کدوم راه اشتباهه و کدوم درسته ، مارو هدایتم کن به درست انجام دادن و ایجاد باورای قوی تا با عشق به علایقمون بپردازیم و از اونچه که الان داریم به خوبی و با کیفیت استفاده کنیم تا هدایت بشیم .

بهمون کمک کن تا در مسیر درست ، با انرژی مضاعف پیش بریم . خودت مادو سوق بده به اون سمتی که ماام میدونیم درسته اما با باورای محدود هنوز بهش دست پیدا نکردیم .

خدای من من میدونم که رسالت ما در این جهان لذت بردنه . لذت بردن رو یادمون بده . از هرآنچه که داریم و بلدش نیستیم .

الهی آمین .

سلام به روی ماهت. فاطمه ی مهربونم . صورت شما ازون صورتهاییه که من خیلی از دیدنش لذت میبرم . خیلی دوست داشتی و عزیز هستی .

فاطمه جون من خیلی ازت ممنونم که برام توضیح دادی . خیلی یادآوری خوبی بود .واقعا در بهترین زمان برام نوشتی و من ازین بابت خیلی خیلی ازت ممنونم عزیزم . این سخاوت و مهربونی شمارو میرسونه .

اتفاقا امروز صبح یک لحظه از ذهنم رد شد وقتی داشتم سپاسگزاری میکردم بابت کارای روزانه م . ولی شما زدی به هدف . خداروشکر به خاطر وجود پاکت در این مسیر زیبا که باعث شدی که در این لحظه بفهمم که نحوه تفکر بهتر چیه ‌

و شکر به خاطر مریم جان شایسته که الگوی یک بانوی بینظیره برای ما و در هر زمینه ای میشه دید و از ایشون یاد گرفت.

سلام به دوست ارزشمندم آقا احسان بزرگوار

اول خیلی ازتون ممنون و سپاسگزارم به خاطر حسن توجهتون و بابت احساس خوبی که به من منتقل کردین.

بعد خیلی ممنونم ازتون به خاطر این که وقت گذاشتین و تجربیات خودتونو برای من نوشتین ‌. این لطف و بخشندگی شمارو میرسونه‌

این که با مسیر زندگی خودتون که تجربه ش کردین و گذر کردین برای من توضیح دادین خیلی ارزشمند بود و من خیلی یاد گرفتم ‌واقعا . سپاسگزارم به خاطر راهکار ارزشنمندی که بهم دادین ‌.

شما هم جزو آقایونی هستین که من هربار که کامنتی ازتون بخونم هم در یادم میمونه چون خیلی روان و قابل درک مینویسید . هم هربار تحسینتون میکنم به خاطر این که انقدر قدرتمندانه و آگاهانه پیش میرید و اهل تحلیل و تفکر و کار کردن روی خودتون هستین .. من واقعا لذت میبرم و یاد میگیرم از آگاهیهاتون و نحوه دیدتون به مسائل و حل کردنشون .

دیدین گاهی اوقات یه دری به روی آگاهیمون باز میشه بعد میگیم آره همینه . حالا سرم خلوت شد مینویسم .. سرمون که خلوت میشه یادمون میره آگاهیه چی بود .

من امروز صبح وقتی از خواب بیدار شدم به یک سری راهکارها فکر کردم و از ذهنم گذشتن ‌اما همون لحظه ننوشتمشون . الان که اومدم سایت دیدم خداوند برام اینکارو از طریق نوشته های ارزشمند شما و چندتا از دوستانم انجام داده . مثل اون رئیسی که وقتی کارت بهش میفته میگه اصلا بده خودم برات انجام میدم .

منم متقابلا برای شما سعادتمندی و خوش حالی آرزو میکنم در کنار عزیزانتون ‌.

سلام به زهرا خانوم عزیزم .

من خیلی خیلی ازتون ممنونم که انقدر با محبت ، وقت گذاشتین و با بیان تجربیاتتون بهم یاد دادین

اونجا که گفتین خونه و ماشین خریدین و به ترکیه سفر کردین خیلی ذوق زده شدم

خیلی خیلی تحسینتون میکنم . نوش جانتون باشه لذت بردن از نعمتهای خدا . الهی که هرروز بیشتر و بیشتر بشه

به خاطر تک تک کلماتی که نوشتین از زندگی و محل کارتون و اطرافیانتون ، خیلی ازتون تشکر میکنم ‌ وقتی دیدم پیامتونو چشمهام قلبی شدن و از خوندن نوشته تون خیلی استفاده کردم و یاد گرفتم . انشاالله هرروز و هرلحظه در پناه عشق و آرامش و سخاوتمندی خداوند قرار بگیرید ‌