سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 204

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به همه شما عزیزانم

یک قسمت دیگه، یک ماجراجویی دیگه و هدایت های دیگه، دیدن کلی زیبایی و فراوانی دیگه، دیدن آدم های خوب و بامعرفت و شاد… خدایا برای این همه سپاس.

بخشی از صحبت های استاد قوانین زندگی سید حسین عباسمنش: “هر چی بیشتر شاد باشید، اتفاقاتی که شما رو شاد میکنه رو بیشتر میکنه، هر چی ببشتر لذت ببری اتفاقاتی می افته که لذت بیشتر رو تجربه کنی، این یــــک قــــانونـــه.”

یعنی عکس معرفی قسمت 204 فقط پوستری بود که نشان دهنده فراوانی، لذت، عشق و دوستی هست.عکسی که میگه رویاها رویا نیستند. پوستری که تجربه زندگی افرادی هست که در یک مسیر درست ماندن و الان حتی عکس هاشونم شبیه پوستر و کارت پستال های رویایی هست که اونا دارند زندگی میکنن، دارند تجربه میکنن. اصلا همین عکس کلی حرف داره، کلی درس داره، کلی نشان دهنده عمل به قانونه، کلی اصل جنسه عمل به اصل و اصوله.

خدایا شکرت که چشمام بیناست برای دیدن این فرکانس های هدایت، دیدن این همه زیبایی.

بازم حرکت، بازم تجربه و زدن تو دل جاده با این وسیله باکیفیت و رخش خوش رنگ و خوش رکاب مون یعنی ماشین فورد F150 قرمز مون که با کمپر روی دوشش داره همه امکانات یک خونه رو برامون فراهم میکنه.

بـــــاصــــــدای زیــبا و دلنشین آهنگ انتخابی این فصل از سفر به دور آمریکا، سوار بر تراک کمپر معرکه مون اونـــــم در دل کوه ها و جاده های پیچ در پیچ، با یک عالمه منظره فوق العاده زیبا از کوه های پوشیده شده از زنـــدگــــی، از سرسبزی، از درخت و آسمان زیبایی که با ابرهای پربار باران زا نقاشی شده…

داریـــم در ایـــن جاده کوهستانی میریم بـــه بـــه…

داریـــم میریم به سمت یکجای جدید دیگه بـــه بـــه..

اصلا اون نسیمی که تو جاده در این فضای دل انگیز بصورت آدم میخوره، باید حسش کرد، باید فقط لذت برد در همون لحظه، باید این لحظه رو با تمام قوا و حواس پنجگانه به حافظه سپرد و درکش کرد. جایی که از بلندی جاده میتونیم از پنجره ماشین دشت پهناوری رو ببینیم که کلی خونه توش هست، یک شهر کوچیک یا روستا، خونه هایی با سقف شیروانی با رنگهای آبی، نارنجی، سبز، سفید و قرمز… خدایا چقدر زیباست. چقدر چشم نواز و روح نوازه. خدایا چقدر زیبایی، چقدر فراوانی، چقدر جاده، چقدر ماشین، چه همه مسافر، چقدر نعمت و ثروت.

خدایا فقط نگاه کنین اون اشعه های خورشید رو، که روی کوه هاست، ببیـــنید اونجا،اون بالا لابه لای اون سایه ایی که روی کوه ها ایجادشده بخاطر وجود ابرها حالا میون یک روزنه ایی که باز شده، بازهم خورشید میگه من هـــستم، همینجا دارم کارمـــو بی وقفه انجام میدم.باعشق و بی چشم داشت دارم میتابـــم بی وقفه.

داریم میــــرسیــــم آخ جون، اونم به یکی ازشهرهای ایالت کلرادو یعنی سیلورتن

به سیلورتن خوش آمدید

Wellcome to Silverton

بــــه بـــه میریم به سمت ویزیتور سنتر این شهر زیـبا، چه مرکز کوچولویی چه حس نوستالژی و قدمتی رو به آدم منتقل میکنه.حس یک سیر تکاملی از اینکه بشر در این مکان طی کرده و حالا این شهرکوهستانی تشکیل شده و به این چیزی که هست تبدیل شده. مثل اون دیوار ساده و پر از حرفــی که داشت بزرگ شدن و رشد و توسعه این شهر رو نشون میداد، انگار 1890اینجا تکنولوژی ریل قطار و قطار اومده.

چقدر این دستشویی های خانم ها و آقایان شون تمیز و زیبا بود.

~~~~~~~~~~

این وسط یک خاطره کوتاه بگم: تجربه امروز خودمو همسرم از سفر کوتاهمون به سمت منطقه 22 سمت چیتگر و دریاچه. میخوام از تجربه پیاده روی اطراف دریاچه خلیج فارس بگم. چه جاهای زیبایی دیدیم، چقدر تمیز، یک مسیر پیاده روی رفتیم که اصلا منو به یاده اسکوتر سواری و پیاده روی هایی انداخت که استادجان در خونه برج تمپا در اون تریل پیاده روی کنار رودخونه برامون ضبط کردن.خدایا شکرت. ویو برج ها و آب و سنگفرش این مسیری که رفتیم و سازه ایی که مثل سایه بان بصورت جالبی در مسیر این “پیاده راه” طراحی شده بود، من که کلی لذت بردم و کلی هم عکس های زیبا ثبت کردم. به یاد اینکه از نمای برج تمپا انگار عکس گرفتم و خاطره بازی کردم تو ذهنم. واقعا خوش گذشت.

~~~~~~~~~

برمیگردم به ادامه سفر و گشت و گذار توی این ویزیتور سنتر و فروشگاه هاش.چقدر خلاقیت چقدر ایده، چه جالب بودن اون نقشه ها، چقدر جالب بود وسایلی هنری و گیفت ها. خدایا من که اصلا با دیدن اون کانی ها، اون ژئودهای آمتیست حسابی ذوق کردم، بلورهای زیبای کوارتز که بخاطر ناخالصی شون(ناخالصی Fe و Al دارند) بنفش بودن، یا اون صفحات آگــات.اصلا همه وسایل اون فروشگاه زیبا، خلاقانه و پر از حس خوب بود. واقعا چقدر ایده. وای عاشق کارهای چوبی ام، فقط اون کشوهای استوانه ایی رو ببینید چقدر بامزه بودن. اصلا انگار یک تنه درخت کوچولو رو کشو کردن با همون حالت استوانه ایی بودنش، واقعا زیبا بود.

راستی یک بروشور که یک اطلاع عمومی باحال بهمون میده، اطلاع از یک زیپ لاین وجیپ سواری میده.

حالا برای پرکردن مخزن آب ببین خدا چطور دست هاشو به سمت ما هدایت کرده یا شاید بهتره بــگم ما رو به سمت شون هدایت کرده.(به هرحال خدا هــمواره، همه کس و همه چیز رو داره هدایت میکنه.)

یک انسان شریف اهل همون شهر که ایشون لطف میکنه، از زمانش و کارش میزنه اونم بدون چشم داشت میاد تا کار ما رو راه بندازه، تا آدرس خونش رو بهمون نشون بده تا بتونیم از شیر آب شون برای پرکردن مخزن آب استفاده کنیم.(انگار همه کارشون رو ول میکنن،تا بتو کمک کنن،تا تو به خواسته هات برسی.)

چه شهر کوچیک و صمیمی و دنجی بود، یک شهر که اصالت روستایی بودنش رو حفظ کرده و یک بافت نوستالژی مدرن داشت.(وقتی از اصل دور نمیشی، همه چی سرجای خودشه، درسته…)

چقدر مریم جان قشنگ گفتن:به محض اینکه آدم نیازی پیدا میکنه، خداوند راهش رو به آدم نشون میده.مثل این آدم فوق العاده که نیاز ما رو به آب فراهم کرد و خدا راهش رو بهمون نشون داد و ایشون شد یکی از هزاران دست خدا برای رسیدن به خواسته ما.

بـــه بــه صدای قطار…

و این صدا باعث شد استاد یک خبر قشنگ هم بهمون بدن، اینکه قراره سوار قطار توریستی این شهر هم بشیم. هــــوررررررا

چـــه جالب بود که این شهر فقط یک سوپرمارکت داره، اونم چقدر باحال و تمیز و تکمیل. فقط اون آوکادووها ببینید که داشت به من چشمک میزد که بیا مـــنو نوش جان کن.

بـــه بـــه یک کلیسای خیلی قدیمی دیدیم، قدمتش به سال 1908 برمیگرده. باید شهری با ریشه های مذهبی قدمت داری باشه.

خدایا شکرت که برای غذا خوردن میتونیم جایی اتراق کنیم که ویویی طبیعی در دل طبیعت داریم، یک فضای رویایی کنار رود و آبشار. واقعا رویایی هست. نوش جانتون.

بسیار بسیار لذت بردم و سعی کردم بیشتر “تجسم کردن” یادبگیرم و خودمو و تمام احساسم رو درگیر تصاویری کنم که بهم کمک میکنن تا چیزهای مورد دلخواهم رو تصویرسازی کنم و تو ذهنم بسازم. بالاخره یک روزی میشه که بیام بگم فلان چیز رو تونستم تجسم کنم و با قدرت تجسمم خلقش کردم.بیام بــگم “منم توانا شدم در خلق کردن با کمک قدرت تجسم.” خدایا شکرت برای توانایی هایی که بهمون دادی.

خدایا شکرت برای این سفرها

خدایا شکرت برای این نوشتن ها

خدایا شکرت دیدن دوستان دبیرستانی که انگار جشن داشتن و بعد حدود چهل سال کنار هم جمع شدن و یک عکس دسته جمعی گرفتن، چقدر زیبا بود چقدر شیرین و دلچسبه. تجربه ایی رو مرور کنی که با هرکدوم کلی خاطره داری و این تجربه و این دورهمی ها رو در حضور استادجان برای هممون آرزومندم و یک عکس دسته جمعی شگفت انگیز و تاریخیو ماندگاری کنار هم بندازیم.(اینم تولد یک خواسته جدید)