سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 1+160

سلام به استاد خانم شایسته و دوستای عزیزم

چقدر تفاوت هست بین حرف تا عمل

خیلی موقع ها من یادم میره که صرف گوش دادن و شنیدن این آگاهی ها به معنای عمل کردن بهشون نیست.

اینکه من می‌شنوم باید باورهای خوب رو تکرار کرد درست، اما خودم چقدر در عمل متعهدم به تکرارشون؟؟؟

چقدر در عمل تلاش میکنم ذهنم رو جهت دهی کنم به سمت و سوی مثبت؟

چقدر خودم می‌گردم به دنبال دیدگاه مناسب توی هر موضوعی که حال من رو بهتر میکنه؟

چقدر به دنیا به دید بهتری نگاه میکنم؟

اصلا چقدر برام مهمه؟

چقدر فکر میکنم این خودآگاهی توی کیفیت زندگیم تاثیر داره؟ آیا اصلا بهش آگاهم؟

یه نکته ای خیلی جالبه که من تازه بهش پی بردم.

پاسخ تمام این سوالات تنها زمانی برام روشن میشه و اصلا میتونم بهشون فکر کنم که من حرکت میکنم.

وقتی یذره، یه کوچولو یکم حرکت میکنم حس میکنم مثل رود جاری شدم.

من از مرداد ماه امسال تا الان که بهمن شروع شد تقریبا به طور جدی درس نخونده بودم یعنی تقریبا شش ماه.

درس خوندن الان برای من یه حرکته

یه حرکت که جدی گرفتنش برای روند زندگی من و تخصص پیدا کردن توی کارم خیلی مهمه.

چند روز اول خیلی برام سخت بود. خیلی هم کند بودم. طوری که میگفتم با همین روند من بخوام پیش برم به هیچی نمیرسم.

ولی هر روز که جلوتر میرفتم، لم کار بهتر دستم میومد

برای اینکه نتایج کوچیک رو تحسین کنم اینو میگم

امروز بعد از ظهر خوشبختانه افتادم توی یه روندی که از درس خوندن و از یذره پیشرفتی که داشتم احساس ذوق می‌کردم. هر مبحثی رو که می‌فهمیدم کلی به خودم افتخار می‌کردم و توی دلم شکرگزاری می‌کردم.

اونوقت تازه فهمیدم توی ذهنم چه خبره!!!!

باورتون نمیشه انگار وارد یه فضایی شده بودم که همیشه فقط از پشت درهای بسته سر و صدای گنگش رو می‌شنیدم و اینقدر این صدا همیشگی بود که گوشم حساسیتم رو نسبت بهش از دست داده بود.

وارد این دنیا که شدم تازه شروع کردم گره ها رو از هم باز کردن. تازه دیدم چقدر گره چقدر ترس توی ذهنم هست! گفتم خدایا این ترس ها کجا بودن؟!

و باورتون نمیشه، همینکه بهشون آگاه شدم و دیگه از اون حالت مه ای و گنگ قبلی خارج شدن و با این نگاه که نه من از رخ دادنتون نمی‌ترسم، احساس میکنم خلع سلاح شدن!

با همین یک قدم لبخند روی لبم هم یذره بیشتر شد. یذره نگاهم به جهان اطرافم بازتر شد، یذره آرام تر شدم، یذره سپاسگزار تر شدم و ترسام یکم ریخت.

هنوز هم نمی‌دونم دقیقا چطور باید با این ترس ها رو به رو بشم ولی اینو می‌دونم که دیگه میخوام روشون شمشیر بکشم. میخوام در مقابلشون دلاوری کنم. میخوام برم توی دلشون. بالاخره که یه کاری میتونم انجام بدم. بالاخره که یه چیزی توی وجودم هست. بالاخره که خدا کمکم میکنه.

فقط خدایا توی این گفتگوهای ذهنی آگاهانه کمکم کن. خودت هدایتم کن. خودت توی جهت دهیشون کمکم کن.

هدایتم کن باعث رشدم بشن

هر جا خواست به توهم میل کنه خواهش میکنم بیدارم کن و نذار به خواب غفلت برم.

فقط هدایتم کن

الهی آمین

استاد ازتون سپاسگزارم فرکانس این فایلتون رو حسابی دریافت کردم

مرسی خانم شایسته بابت فیلمبرداری زیباتون

خدایا شکرت

شاد و سلامت باشین