روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 110

❤❤❤❤به ناااامِ خداااایِ وهاااااب❤❤❤❤

سلاااااااااام سلااااااااااام سلاااااااااام

روزِ پانزدهم از کلاسِ عباس منشی ها…

معصومه ملک زاده : حاضر✋

استاد این دومین باره که میخوام روزِ پانزدهم رو کنفرانس بدم.اصلا انقدررررر مجذوبِ این فایل شدم که درونم دگرگون شده.هنوز بعد از ۱۵ روز شاگردی و توو کلاسِ این بزرگ معلم نشسته باشم و آشنا باشم اما مغزم هنگه که آخه چطور میشه که دقیقا این معلمِ واقعی اون چیزی رو میگه و آماده میکنه که تو دقیقا همون لحظه نیازش داری.امروز میخواستم از رویِ نیمکتم بلند شم و بگم آخه مگه استاد توو خونه و زندگیِ مایی که همه چیزو میدونی.واقعا دیوونه کننده س.

استاد من با این فایل باااارهاااا برگشتم به عقب.

یادم میاد که وقتی بچه بودم هیچ چیزی برام غیرِممکن نبود.همیشه فکر میکردم که هر چیزی رو میتونم به دست بیارم.اما الان چی شده؟منکه همون آدمم،فقط قد و هیکلم فرق کرده،چرا کودکِ درونم رو کُشتم و نزاشتم زندگی کنه.بعد به خودم گفتم معصومه جونم عیبی نداره.طبقل آموزه هات توو روزِ اولِ کلاسِ عباس منشی ها توو درسل عزتِ نفس،نباید خودتو سرزنش کنی.به خودم گفتم خداروششششکر که بیدار شدم.خداروششششکر که زنده ام و هنوز چیزی برام تموم نشده.

استاد،میخوام به کودکِ درونم اجازه ی زندگی بدم.میخوام مثلِ روزایی که با یه اسباب بازیِ کوچولو و ارزونی که کلییییی ذوق میکردم،ذوق کنم واسه چیزایی که الآن دارم و حتی ذوق کنم واسه چیزایی که شاید به ظاهر الان ندارم و میخوام به دست بیارم.

( به رویاااااهام باور داشته باشم )

بچه که بودم هیچوقت یه اسباب بازی رو فقط اسباب بازی نمیدیدم.الکی نمیدیدمش.باهاش رویاهام رو زندگی میکردم.غرق میشدم توو خودم و شاااادی و زندگیِ زیبببببا.

استاد،وقتی که اون یه اتاق رو که کلِ زندگیتون توو اون لحظه بود رو نشون دادین،یادِ چند ساله پیشِ خودمون افتادم که ما هم کلِ زندگیمون یه اتاقِ گِلی و کوچولو بود.یادم میاد که واقعا اون روزا میخندیدیم.قانون رو اصلا بلد نبودیم اما شاد بودیم.نمیدونم،دقیق یادم نیست شاید الکی شاد بودیم اما شاد بودیم.اونموقع که نمیدونستیم که ذهن فرقِ شادیِ الکی و راستکی رو نمیدونه.

استادِ عزیزم وقتی که قبل و بعدِ زندگیتون رو نشون دادین،از شادی بغض کردم و کِیف کردم و به خودم گفتم که معصومه استاد میگن که توو دنیا اگه فقط یک نفر یه کاری رو تونسته انجام بده پس تو هم میتونی.چه بهتر که کلی آدمِ ثروتمندِ موفق توو دنیا هست که رسیدن،پس تو هم میرسی.مثلِ ( بیل گیتس. هِنری فورد. سید حسینِ عباس منش و و و )

بعدها و به زودی انشالله: (معصومه.رحمان.مارال.آرزو.محمد.اسما.مهدی.مهدیه و هلما و و و )

درسته که الان توو یه دونه اتاق که مالِ خودم نیست زندگی میکنم،اما تجسم میکنم که دارم توو خونه ای زندگی میکنم که دوستش دارم.پس باور دارم به رویاهام.از پنجره ی اتاق پارکِ روبه رویِ اتاقمون رو میبینم و تجسم میکنم که اینجا باغمونه و الان توو خونه ای هستم که وسطِ باغمونه😍😍😍

پس منم به رویاهام باور دارم…..

دقیقا باید مثلِ بچگی هام عمل کنم.همیشه ادایِ رستوران دار ها رو در میاوردم.با قابلمه هایِ اسباب بازی که داشتم واسه کلی مشتری غذا آماده میکردم و ازشون پول دریافت میکردم.سماورِ اسباب بازیم هیجوقت الکی نبود،و من باهاش کلی چایی درست میکردم.من به رویاااااهام باور داشتم.

درسته استاد،شاید اون خونه سیمانی بود و شاید اون موتور به ظاهر داغون بود،اما قششششنگ مشخصه که شما توو اون خونه ی سیمانی کلی مِلک هایِ بزرگ میدیدی و توو اون موتور کلی موتورها و ماشین هایِ عااااالی و گرون قیمت میدیدی.پس به رویاااااااهات باور داشتی و الان داری رویااااهات رو زندگی میکنی.

داشتم به این فکر میکردم که منم الان دارم رویاااام رو زندگی میکنم،به شرطی که حالم رو خوب نگه دارم و ببینم چیزهایی رو که دارم.

درسته که الان توو یه اتاق هستم و مالِ خودم نیست اما این اتاق توو بهترین جایِ محله مونه و طبقه ی هفتم هست و هیچ ربطی به اون خونه ای که گِلی بود نداره،پس میشه گفت که من به یکی از رویاااااهام رسیدم.

من،خداروهزاران مرتبه شششششکر که همسری ایده آل و عاااالی دارم که میدونم که منو اندازه ی وجودش دوست داره و من ندیدمش و بهش توجه نکرده بودم،پس میشه گفت من به رویاااااهام رسیدم.

من و همسرم از خدایِ مهربون دو تا گل دخترِ ناااز داریم که شاید الان رویایِ خیلی از آدم هاست،پس میشه گفت من به رویااااااهام رسیدم.

من و همه ی اعضایِ خونوادم سلامتیِ کامل داریم،پس میشه گفت ما به رویااااهامون رسیدیم.

من خونواده ای دارم که منو دوست دارن،پس میشه گفت که من به رویااااهام رسیدم.

استاد من همیشه عاشقِ نویسندگی بودم و روزایِ اولِ سفرنامه همه ش به خودم میگفتم که آخه چی بنویسم،اما یه ندایی توو درونم میگفت که تو شروع کن خودش میاد.که دقیقا تا الان همین شده و حتی من چندین لایکِ تایید دریافت کردم.این یعنی من یه نویسنده ام.پس میشه گفت من به رویاااااهایم رسیدم.

و کلی نعمتهایِ دیگه……..

خداروهزااااااااران مرتبه شششششششکر.

پس از این به بعد سعی میکنم که حالم رو خوب نگه دارم.احساسم رو خوب نگه دارم.آروم باشم.

مثلِ استاد از دارایی هام لذت ببرم و به رویااااهایِ دیگه ای که دارم فکر کنم و تجسمشون کنم و سپاسگزار باشم و سپاسگزار باشم و سپاسگزار باشم تا راه رو برایِ نعمتهایی که بی صبرانه منتظرن که واردِ زندگیِ من بشن باز کنم.

خدایا سپاسگزارم به خاطرِ وجود و خلقِ انسانی بزرگ همچون استاد سید حسینِ عباس منش.

خدایاااااااااااااا ششششششششکرت

باز هم از همه ی عزیزانم ممنونم که وقت میزارین و عاشقانه دیدگاهم رو میخونین.

خدایااااا سپاسگزارم❤❤❤❤

دوستدارِ شما معصومه 💋💋💋💋

به ناااااامِ خدااااااایِ وهاااااااب

❤❤❤سلااااااااااااااااام.سلاااااااااااااااااام❤❤❤

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده

استادِ جاااان این فایلتون دقیقا واسه من و این روزهایِ من ساخته شده.درسته که سالها پیش این فایل و این فیلم درست شده ولی واسه من یعنی امروز ساخته شده،مثلِ قرآن که واسه همه ی نسل هاست ولی بستگی به فرکانس هایِ نسل ها داره.

منی که هنوز هیچی از زندگیم نمیدونم،از خودم نمیدونم و الان دارم به تنهایی و البته با امیدِ فرااااوان خودم رو کنکاش میکنم تا بلکه چیزی از خودم یادم بیاد.این فایل باعث شد تا من برگردم به سالهاااا پیش….سالهایی که حالم رو خراب میکرد و حسم و روحم رو به درد میاورد،البته الان هم حالم رو بد میکنه،ولی دارم سعی میکنم که احساسم رو خوب نگه دارم تا طبقِ قانون با احساسِ خوبم اتفاقاتِ خوب رو خلق کنم.مثلِ شما استادِ عزیزم،سعی کنم که از گذشتم خجالت نکشم و خودمو سرزنش نکنم،بلکه حالم رو خوب نگه دارم و خوشحال باشم که از اون گذشته ها شرایطم بهتر شده.. و حتی به خودم تبریک بگم.

استادِ عزیزم شرایطی که الان من و همسرم و دو فرزندمون،داریم،به ظاهر خیلی بد هست.ما چند وقتیه که توو یه اتاقِ خونواده ی من ساکن هستیم و من و همسرم خودمون رو مزاحم میدونیم و حالمون به خاطرش بد هست.اما با دیدنِ فایلِ امروز من به خودم گفتم که معصومه چرا فقط بُعدِ منفیه شرایط رو بُلد میکنی.وقتشه که الان سپاسگزار باشی و زیبا و مثبت بین.به خودم گفتم خداروشششکر که خونواده ی من عااااالی هستن و با کمالِ میل به ما یکی از بزرگترین و بهترین اتاق هاشون رو دادن.خداروششششکر که الان سقفی بالایِ سرمونه.شاید شرایط به ظاهر بد باشه اما من مطمئنم که این شرایط نوید دهنده ی روزهایِ عاااالیه همیشگیه.

استاد ممنونم.

خداروششششکر ‌که ما قدمِ اول رو خریدیم و میتونم با ستاره ی قطبی زندگیم رو خلق کنم.من هر روز ستاره ی قطبی مینویسم تا شرایطِ ما طوری بشه که من میخوام.هر چند که میدونم باااااید توو این مورد هم تکاملم رو طِی کنم.

استاد،دیروز یه کم حالم بد بود و میدونم که مقصرذ اصلی خودم هستم.ولی وقتی که امروز این جمله ی طلایی رو خوندم دگرگون شدم و خداروشششکر ‌کردم به خاطرِ قلم و دستهایِ مریم جانِ شایسته که چه زیبا از زبانِ شما تایپ کردن که: ( اتفاقات و شرایط تغییر میکند،وقتی باورهایِ ما تغییر کند.پس به رویاااااهایت باور داشته باش ) 😍😍😍

استاد،ما همین چند وقته پیش مستقل بودیم،اما شرایطِ الانمون اینطوری شده و من داشتم به این فکر میکردم که شای باید دوباره از صفر شروع کنیم اما متفاوت تر از قبل.داشتم به خودم میگفتم که من و همسرم چند سالِ پیش تونستیم که یه خونه ی اجاره ای و مستقل داشته باشیم،پس الان هم میتونیم.حتی خیلی خیلی بهتر از قبل هم میتونیم.چون اون‌روزها من هیچی از قانون رو نمیدونستم،اما الان به لطفِ الله و شما استادِ عزیزم دارم قانون رو یاد میگیرم و سعی میکنم که توو زندگیم پیاده کنم انشالله.پس من میتونم خالقِ زندگیِ خودم باشم و به رویاااااهایم باور داشته باشم.

هر چند که الآن چیزی از آینده رو نمیبینم اما به قدری امیدوارم و قدرتمند،که فقط خودِ خدا میدونه.شاید تا چند وقته پیش خانه ی اجاره ای و مستقل برام عادی بود اما الان برام رویایی شده ‌ه باورش دارم و میتونم بهترین رو به دست بیارم.شاید این شرایط جزعی از تکامله من هست.اما من دیگه مثلِ سالهایِ گذشته اسمش رو بدبختی نمیزارم.

استاد،فکر میکنم که ۹۰ درصدذ ما آدما مثلِ گذشته ی شما و خیلی از آدما فکر میکنیم که بااااید چندساااالی سختی بکشیم تا بتونیم به راحتی برسیم.شاید الآن هم شرایطی که ما داریم به خاطرِ همون باورها و فرکانس هایِ گذشته مونه.حتما همینطوره.سختی هایِ همه مون به خاطرِ همین باوری هست که از بچگی قبول داشتیم و باورش کردیم که به راحتی نمیشه به همه چیز رسید.چون همه ی اطرافیانمون همینطور بودن.یا باید ۳۰ سال زحمت میکشیدن تا بازنشسته بشن تا به راحتی برسن،که هیچوقت هم نمیرسیدن.یا هر کارِ دیگه ای هم که واردس میشدن باز هن سختیِ زیادی میکشیدن و اگر هم به پول میرسیدن حتما خیلی از لذت ها رو قربانی کرده بودن و ختی بدترین باور این بود که اگه یا سری از اطرافیانمون به راحتی به پول میرسیدن حتما اسمشون میشد دزد و پارتی و کلاه برداری و…. پس ما زندگیِ خودمون رو داریم و حالا ‌که قانون رو میدونیم باید رشد کنیم و اصلا مثلِ گذشته هامون نباشیم که اگر اینطور نباشه هیچ عذر و بهانه ای قابلِ قبول نیست.

استادِ جووونم وقتیکه داشتین در موردِ روزهایِ الانتون حرف میزدین و گفتین که اصلا ربطی به گذشته تون ندارین،واقعا واقعا از تهِ قلبم خوشحال و مسرور شدم و سعی کردم که خودم رو توو روزهایِ عاااالی تجسم کنم.

دقیقا همینطوره استاد.ما همیشه اگر روزهایی شاد و خندون بودیم به خاطرِ باورهایِ مخربی که داشتیم،بعدش منتظر بودیم که یه اتفاقِ بد بیفته تا اون شادی رو از دماغمون بیاره بالا.اما الان میفهمم که بعد از شادی شادیه.بعد از خنده خنده س.قلبم به شور اومد،وقتی که گفتین شادی موندگاره.اما بدبختی و فقر و ناراحتی گذراست.خداروگذراست.خداروهزاااااران مرتبه شششششکر.

استادِ عزیزم الان یه شعری از آهنگِ سیاوش قمیشیِ عزیز یادم اومد که خیلی زیباست و توو سفر به دورِ آمریکا هم شما همخونی میکردین :

🤭🤭🤭

نه دیگه پاااا میشم اینبااااار،خالی از هر شک و تردید.

میرم اوووون بالاهاااا مغروووور تا بشینم جایِ خورشید

تن به سایه هاااا نمیدم،بسه هر چی سختی دیدم

انقدر زجر کشیدم تاااا به آرزوووم رسیدم.

بزار آدما بدونن میشه بیهوده نپوسید.

میشه خورشید شد و تابید.

میشه آسمونو بوسیی.

و و و

(چیزی که من از فیلمِ چند سالِ پیشتون فهمیدم اینه که شما توو اون شرایط خیلی حالتون خوب بود و این یعنی احساسِ خوب = اتفاقاتِ خوب.)

و در آخرِ روزِ ۱۵ از کلاسِ عباس منشی ها صمیمانه از اعماقِ وجودم واسه تک تکِ هم کلاسی هایِ عزیزم آروزیِ بهترین هارو دارم.و از استادِ جااااان و مریم جاااانِ شایسته و دوستانِ عزیزم تشکر میکنم که باااازم دیدگاهم رو عاشقانه وقت میزارین و میخونین.

دوستدارِ شما معصومه

❤❤❤❤

💋💋💋💋